2. EL 6 ELS
  3. man-pages-pl
  4. console_ioctl(4)

Scroll to navigation

CONSOLE_IOCTL(4) Linux - Podręcznik programisty Linuksa CONSOLE_IOCTL(4)

NAZWA

konsolowe ioctl'e - funkcje ioctl konsoli i konsoli wirtualnych

OPIS

Przedstawione poniżej argumenty funkcji ioctl() są specyficzne dla Linuksa. Wymagają trzeciego parametru, nazywanego tu argp.

Pobiranie stanu diod LED. argp wskazuje na zmienną typu long int. Trzy najmniej znaczące bity *argp wskazują aktualny stan diod wg schematu:


LED_CAP 0x04 dioda caps lock
LEC_NUM 0x02 dioda num lock
LED_SCR 0x01 dioda scroll lock

Ustienie diod LED. Diody są ustawiane odpowiednio do wartości trzech najmniej znaczących bitów argp. Jednakże jeśli ustawiony jest najbardziej znaczacy bit, stan diod wraca do stanu normalnego: odzwierciedla stan funkcji klawiatury caps lock, num lock i scroll lock.

W jądrach przed 1.1.54 diody odzwierciedlały jedynie stan znaczników klawiatury, a ioctl KDGETLED/KDSETLED zmieniały również stan tych znaczników. Od wersji 1.1.54 diody mogą wyświetlać dowolną informację, lecz standardowo wskazują stan znaczników klawiatury. Do zmiany znaczników klawiatury służą dwa następne wywołania funkcji ioctl.

Pobranie wartości znaczników klawiatury: CapsLock, NumLock, ScrollLock (znaczników, nie stanu diod). argp wskazuje na zmienną typu char, do której zostaną przepisabne wartości znaczników. Najniższe trzy bity (maska 0x7) odzwierciedlają stan znaczników, a trzy najniższe bity następnego bajtu (maska 0x70) zawierają domyślne ustawienie znaczników. (Od wersji 1.1.54.)

Ustawienie wartości znaczników klawiatury: CapsLock, NumLock, ScrollLock (znaczników, nie stanu diod). argp zawiera pożądany stan znaczników. Trzy najniższe bity (maska 0x7) zawierają stan znaczników, a trzy najniższe bity następnego bajtu (maska 0x70) zawierają domyślne ustawienie znaczników. (Od wersji 1.1.54.)

Pobiranie typ klawiatury. Przekazuje wartość KB_101, zdefiniowaną jako 0x02;

Dodanie portu we/wy jako poprawnego. Rownoważne funkcji ioperm(arg,1,1).

Usunięcie portu we/wy z listy poprawnych portów. Równoważne funkcji ioperm(arg,1,0).

Włączenie dostępu do portów we/wy karty graficznej. Równoważne wywołaniu ioperm(0x3b4, 0x3df-0x3b4+1, 1).

Wyłączenie dostępu do portów we/wy karty graficznej. Równoważne wywołaniu ioperm(0x3b4, 0x3df-0x3b4+1, 0).

Włączenie trybu tekstowego/graficznego. argp przyjmuje wartość:


KD_TEXT 0x00
KD_GRAPHICS 0x01

Pobranie informacji o ustawionym trybie: tekstowy/graficzny. argp wskazuje na zmienną typu long, której zostanie nadana jedna z podanych wyżej wartości.

Wygenerowanie dźwięku o określonej długości. Niższe 16 bitów argp określa czas wyrażony w cyklach zegara, a wyższe 16 bitów podaje czas trwania w milisekundach. Jeśli czas trwania jest równy zeru, dźwięk zostaje wyłączony. Sterowanie jest przekazywane natychmiast. Na przyklad, argp = (125<<16) + 0x637 określa dźwięk zwykle skojarzony ze znakiem Ctrl-G. (Od wersji 0.99pl1; nie działa w 2.1.49-50.)

Włączenie lub wyłączenie generowanie dźwięków. Niższe 16 bitów argp określa czas trwania w cyklach zegara (tzn. argp = 1193180/częstostliwość). Jeśli argp = 0 wówczas dźwiek zostaje wyłączony. W każdym z przypadków sterowanie jest przekazywane natychmiast.

Pobranie z jądra aktualnie obowiązującej mapy kolorów. argp wskazuje na 48-bajtową tablicę. (Od wersji 1.3.3)

Zmiana domyślnej mapy kolorów trybu tekstowego. argp wskazuje na 48-bajtową tablicę, która zawiera kolejno wartości Red, Green i Blue dla dostępnych 16 kolotów ekranu: 0 brak, 255 pełna intensywność. Domyślnymi kolorami są, w kolejności: czarny, ciemnoczerwony ciemnozielony, brązowy, ciemnoniebieski, ciemnopurpurowy, ciemny niebieskozielony, jasnoszary, ciemnoszary, jasnoczerwony, jasnozielony, żółty, jasnoniebieski, jasnopurpurowy, jasny niebieskozielony i biały. (Od wersji 1.3.3.)

Pobranie 256-znakowego fontu ekranowego w rozszerzonym formacie. argp wskazuje na tablicę 8192 bajtów. Jeśli aktualnie załadowany font jest jednym z fontów 512-bajtowych lub jeśli konsola nie jest w trybie tekstowym, funkcja powraca z kodem błędu EINVAL.

Pobranie fontu ekranowego i związanych z nim informacji. argp wskazuje na strukturę typu struct consolefontdesc (patrz PIO_FONTX). Przed wywołaniem funkcji, polu charcount powinna zostać nadana wrtość równa maksymalnej liczbie znaków, jakie się zmieszczą w buforze wskazywanym przez chardata. Po zakończeniu, charcount i charheight są wypełniane odpowiednimi informacjami dotyczącymi aktualnie załadowanego fontu, a tablica chardata zawiera informacje o foncie, o ile przekazana wartość charcount wskazywała wystarczającą ilość miejsca; w przeciwnym razie bufor nie jest modyfikowany, a zmiennej errno nadawana jest wartość ENOMEM. (Od wersji 1.3.1.)

Ustawia 256-znakowy font ekranowy. Jest on ładowany do generatora znaków karty EGA/VGA. argp wskazuje 8192 bajtową mapę z 32 bajtami na jeden znak. W przypadku fontów 8xN (0 < N <= 32) wykorzystywane jest tylko pierwszych N bajtów. Ta procedura unieważnia jednocześnie odwzorowanie Unicode.

Ustawia font ekranowy i związane z nim informacje na temat jego prezentacji. argp wskazuje strukturę 

struct consolefontdesc {


        u_short charcount;      /* liczba znaków w foncie (256 lub 512) */


        u_short charheight;     /* liiczba wierszy w foncie (1-32) */


        char *chardata;         /* dane fontu w postaci rozszerzonej */
};

Jeśli jest to konieczne, ekran zostanie odpowienio przeskalowany, a do odpowiednich procesów przesłany będzie sygnał SIGWINCH. Ta procedura unieważnia jednocześnie odwzorowanie Unicode.

Inicjalizuje czcionkę ekranową, rozmiar i odwzorowanie Unicode do wartości ustawionych podczas startu sytemu. argp nie jest używany, lecz powinien mieć wartość NULL, aby zapewnić zgodność z przyszłymi wersjami jądra. (Od wersji 1.3.28.)

Pobranie z jądra odwzorowania ekranu. argp wskazuje na obszar o rozmiarze E_TABSZ, który jest wypełniany danymi fontu służącymi do wyświetlenia poszczególnych znaków. W przypadku gdy aktualnie załadowany font zawiera więcej niż 256 znaków, ta procedura zwraca raczej bezwartościowe informacje.

Pobranie z jądra pełnego odwzorowania Unicode. argp wskazuje na obszar o rozmiarze E_TABSZ*sizeof(unsigned short), który jest wypełniany kodami Unicode odpowiednimi dla poszczególnych znaków. Specjalny zestaw kodów Unicode, rozpoczynający się od U+F000, służy do reprezentacji odwzorowania ,,bezpośrednio na font'' (,,direct to font''). (Od wersji 1.3.1.)

Załadowanie do jądra ,,definiowanej przez użytkownika'' (czwartej) tabeli odwzorowującej bajty na symbole ekranu konsoli, argp wskazuje na obszar o rozmiarze E_TABSZ.

Załadowanie do jądra ,,definiowanej przez użytkownika'' (czwartej) tabeli odwzorowującej bajty na kody Unicode, które są z kolei tłumaczone na symbole ekranowe zgodnie z aktualnie załadowaną tabelą odwzorowania Unicode-na-font. Do bezpośredniego odwzorowania na symbole ekranowe mogą być wykorzystywane specjalne kody Unicode rozpoczynające się od U+F000. (Od wersji 1.3.1.)

Pobranie z jądra mapy odwzorowania Unicode-na-font. argp wskazuje na strukturę 

struct unimapdesc {


        u_short entry_ct;


        struct unipair *entries;
};

w której entries wskazują na tablicę struktur

struct unipair {


        u_short unicode;


        u_short fontpos;
};

(Od wersji 1.1.92.)

Załadowanie do jądra mapy odwzorowania Unicode-na-font. argp wskazuje na strukturę typu struct unimapdesc. (Od wersji 1.1.92.)

Wyczyszczenie tabeli, jeśli możliwe proponuje algorytm z mieszaniem (hash). 

struct unimapinit {


        u_short advised_hashsize;  /* 0 przy braku opinii */


        u_short advised_hashstep;  /* 0 przy braku opinii */


        u_short advised_hashlevel; /* 0 przy braku opinii */
};

(Od wersji 1.1.92.)

Pobranie aktualnego stanu klawiatury. argp wskazuje na zmienną typu long, której zostanie nadana wartość równa jednej z poniższych stałych:


K_RAW 0x00
K_XLATE 0x01
K_MEDIUMRAW 0x02
K_UNICODE 0x03

Ustawienie aktualnego stanu klawiatury. argp wskazuje na zmienną typu long o wartości równej jednej z powyższych stałych.

Pobranie trybu obsługi klawisza meta. argp wskazuje na zmienną typu long, której zostanie nadana wartość równa jednej z poniższych stałych:


K_METABIT 0x03 ustawienie najwyższego bitu
K_ESCPREFIX 0x04 kod przedrostkowy ucieczki

Ustawienie trybu obsługi klawisza meta. argp wskazuje na zmienną typu long o wartości równej jednej z powyższych stałych:

Pobranie jednej pozycji z tabeli translacji klawiszy (kod klawisza (keycode) na kod akcji). argp wskazuje na strukturę 

struct kbentry {


    u_char kb_table;


    u_char kb_index;


    u_short kb_value;
};

której pierwsze dwa pola mają nadane wartości o następującym znaczeniu: kb_table określa rodzaj tabeli (0 <= kb_table < MAX_NR_KEYMAPS), a kb_index oznacza kod klawisza (keycode) (0 <= kb_index < NR_KEYS). Polu kb_value zostaje nadany odpowiedni kod akcji, K_HOLE, jeśli nie ma takiego klawisza, a K_NOSUCHMAP, jeśli kb_table jest niepoprawne.

Nadanie wartości jednej pozycji tabeli translacji. argp wskazuje na strukturę typu struct kbentry.

Pobranie łańcucha znaków przypisanego klawiszowi funkcyjnemu. argp wskazuje na strukturę 

struct kbsentry {


    u_char kb_func;


    u_char kb_string[512];
};

kb_string przypisywany jest zakończony znakiem NUL łańcuch znaków, odpowiadający kodowi akcji kb_func-tego klawisza funkcyjnego.

Przypisuje klawiszowi funkcyjnemu łańcuch znaków. argp wskazuje na strukturę typu struct kbsentry.

Odczytanie tabeli akcentów jądra. argp wskazuje na strukturę 

struct kbdiacrs { 


    unsigned int kb_cnt;


    struct kbdiacr kbdiacr[256];
};

gdzie kb_cnt oznacza liczbę pozycji w tablicy, z których każda jest strukturą

struct kbdiacr { u_char diacr, base, result; };

Odczytanie pozycji z tabeli kodów klawiszy (scan code to keycode). argp wskazuje na strukturę 

struct kbkeycode { unsigned int scancode, keycode; };

keycode otrzymuje wartość odpowiednią dla podanego scancode. (Tylko z zakresu 89 <= scancode <= 255. Dla 1 <= scancode <= 88, jest keycode==scancode.) (Od wersji 1.1.63.)

Zapisanie pozycji w tabeli kodów klawiszy jądra. argp wskazuje na strukture typu struct kbkeycode. (Od wersji 1.1.63.)

Proces wywołujący tę funkcję wskazuje swą chęć do przyjęcia sygnału argp, generowanego przez wciśnięcie odpowiedniej kombinacji klawiszy. (1 <= argp <= NSIG). (Patrz spawn_console() w linux/drivers/char/keyboard.c.)

Przekazanie pierwszej dostępnej (ale nie otwartej) konsoli. argp wskazuje na zmienną typu int, której zostanie nadana wartość równa numerowi konsoli wirtualnej (1 <= *argp <= MAX_NR_CONSOLES).

Pobranie trybu aktywnej konsoli wirtualnej. argp wskazuje na struktuę 

struct vt_mode {


    char mode;     /* tryb konsoli wirtualnej */


    char waitv;    /* jeśli ustawione, czeka przy zapisie,


                            jeśli nie jest aktywna */


    short relsig;  /* sygnał w przypadku zwolnienia */


    short acqsig;  /* sygnał w przypadku uzyskania */


    short frsig;   /* niewykorzystane (równe 0) */
};

mode może przyjmować następujące wartości:


VT_AUTO autoamtyczne przełączanie vt
VT_PROCESS przełączanie sterowane przez proces
VT_ACKACQ potwierdzanie przełączenia

Ustawienie trybu aktywnej konsoli wirtualnej. argp wskazuje na strukturę typu struct vt_mode.

Ustawienie globalne informacje o stanie konsoli wirtualnej. argp wskazuje na strukturę 

struct vt_stat {


    ushort v_active;  /* aktywna konsola wirtualna */


    ushort v_signal;  /* sygnał do wysłania */


    ushort v_state;   /* maska bitowa konsoli wirt. */
};

Dla każej aktualnie używanej konsoli ustawiany jest odpowiedni bit w polu v_state. (Jądra od 1.0 do 1.1.92.)

Zwolnienie ekranu.

Przełączenie na konsolę argp (1 <= argp <= MAX_NR_CONSOLES).

Oczekiwanie na aktywację konsoli wirtualnej argp.

Zwolnienie pamięci przydzielonej dla konsoli wirtualnej argp. (Od wersji 1.1.54.)

Zmiana wybrażenia jądra o rozmiarach ekranu. argp wskazuje na strukturę 

struct vt_sizes {


    ushort v_rows;       /* liczba wierszy  */


    ushort v_cols;       /* liczba kolumn */


    ushort v_scrollsize; /* aktualnie nie używane */
};

Należy pamiętać, że nie zmienia to trybu karty graficznej Patrz resizecons(8). (Od wersji 1.1.54.)

Zmiana wyobrażenia jądra o różnych parametrach ekranu. argp wskazuje na strukturę 

struct vt_consize {


        ushort v_rows;          /* liczba wierszy */


        ushort v_cols;          /* liczba kolumn */


        ushort v_vlin;          /* liczba wierszy pikseli na ekranie */


        ushort v_clin;          /* liczba wierszy pikseli na znak */


        ushort v_vcol;          /* liczba kolumn pikseli na ekranie */


        ushort v_ccol;          /* liczba kolumn pikseli na znak */
};

Każdy z parametrów może mieć wartość zerową, co oznacza ,,nie zmieniać'', lecz jeśli jednoczęsnie zmienianych jest kilka parametrów, muszą one być ze sobą zgodne. Należy pamiętać, że nie zmienia to trybu karty graficznej Patrz resizecons(8). (Od wersji 1.3.3.)

Działanie poniższych funkcji ioctl jest zależne od wartości pierwszego bajtu struktury wskazywanej przez argp, tutaj oznaczanego jako subcode. Mogą z nich korzystać jedynie administrator i właściciel aktualnej konsoli.

Zrzut ekranu Zniknęlo w 1.1.92. (Dla jądra 1.1.92 i późniejszych, obecnie należy zamiast tego czytać z /dev/vcsN lub /dev/vcsaN.)

Pobranie inforamcji o zadaniu. Zniknęło w 1.1.92.

Ustawienie zaznaczenia. argp wskazuje na strukturę


struct {char subcode;
short xs, ys, xe, ye;
short sel_mode;
}

xs i ys oznaczają początkową kolumnę i wiersz xe i ye oznaczają końcową kolumnę i wiersz. (Górny lewy róg ma współrzędne wiersz=kolumna=1.) sel_mode jest równe 0 w przypadku zaznaczania znak po znaku, 1 - słowo po słowie, lub 2 - wiersz po wierszu. Zaznaczone znaki ekranowe są podświetlone i zachowane w statycznej tablicy sel_buffer zdefiniowanej w devices/char/console.c.

Wstawienie zanaczenia. Znaki znajdujące się w buforze zaznaczenia są zapisywane do fd.

Odtworzenie ekranu po wygaszeniu.

Wypełnienie 256-bitowej tablicy definującej znaki w "słowie" dla zaznaczania "słowo-po-słowie". (Od wersji 1.1.32.)

argp wskazuje na zmienną typu char, której nadawana jest wartość zmiennej jądra shift_state. (Od wersji 1.1.32.)

argp wskazuje na zmienną typu char, której nadawana jest wartość zmiennej jądra report_mouse. (Od wersji 1.1.33.)

Zrzucenie informacji o szerokości i wysokości ekranu, pozycji kursora i wszystkich parach znak-atrybuty. (Tylko jądra od 1.1.67 do 1.1.91. Począwszy od 1.1.92 można przecztyać wszystkie te inforamcje z /dev/vcsa*.)

Odtworzenie rozmiaru ekranu, położenia kursora i wszystkich par znak-atrybut. (Tylko jądra od 1.1.67 do 1.1.91. Począwszy od jądra 1.1.92, można to wykonać przez zapis do /dev/vcsa*.)

Obsługuje funkcję oszczędzania energii (Power Saving) monitorów nowej generacji. Tryb wygaszania ekranu VESA przyjmuje wartość argp[1], co powoduje sterowanie wygaszaniem ekranu w sposób następujący:


0: Wygaszanie ekranu jest wyłączone.


1: Aktualne zawartości rejestrów karty graficznej zostają zachowane, następnie sterownik zostaje zaprogramowany tak, aby wyłączył impulsy synchronizacji pionowej. Powoduje to przestawienie monitora w tryb oczekiwania (standby). Jeśli monitor posiada licznik czasowy Off_Mode, wtedy może ewentualnie sam wyłączyć zasilanie.


2: Zostają zachowane aktualne ustawienia, następnie wyłączane są zarówno impulsy synchronizacji zarówno pionowej, jak i poziomej. Powoduje to wyłaczenie monitora (tryb "off"). Opcję tę należy wybrać jeśli monitor nie posiada licznika czasowego Off_Mode lub jeśli chcemy aby monitor wyłączył się natychmiast. (Ostrzeżenei: Częste wyłączanie zasilania może uszkodzić monitor.)

(Od wersji 1.1.76.)

WARTOŚĆ ZWRACANA

Po pomyślnym zakończeniu zwracane jest 0. Po błędzie zwracane jest -1 i ustawiana jest zmienna errno.

BŁĘDY

errno może przyjmować następujące wartości:

deskryptor pliku jest nieprawidłowy.
deskryptor pliku nie jest skojarzony ze specjalnym urządzeniem znakowym lub podane polecenie nie ma do niego zastosowania.
deskryptor pliku lub argp jest niepoprawny.
naruszenie uprawnień.

OSTRZEŻENIE

Nie należy traktować tej strony podręcznika jak dokumentacji funkcji ioctl dla konsoli Linuksa. Jest ona przeznaczona dla ciekawskich jako alternatywa wobec czytania zródeł jądra. Funkcje ioctl są niudokumentowanymi funkcjami wewnętrznymi Linuksa, które mogą ulec zmianie bez ostrzeżenia (i rzeczywiście, ten dokument odzwierciedla w sposób mniej lub bardziej dokładny sytuację dla jądra w wersji 1.1.94; istnieje wiele mniej i bardziej znaczących różnic w stosunku do poprzednich wersji.)

Bardzo często wywołania funkcji ioctl są wprowadzane w celu komunikacji pomiędzy jądrem i szczególnymi, dobrze znanymi programami (fdisk, hdparm, setserial, tunelp, loadkeys, selection, setfont itd.), i ich zachowanie zostanie zmienione, kiedy będzie tego wymagał któryś z tych programów.

Programy korzystające z tych wywołań ioctl nie będą przenośne na inne systemy Unix, nie będą działać poprawnie ze starszymi wersjami jadra Linuksa, ani nie będą współpracować z przyszłymi wersjami jądra.

Należy korzystać z funkcji zgodnych z POSIX.

ZOBACZ TAKŻE

kbd_mode(1), loadkeys(1), dumpkeys(1), mknod(1), setleds(1), setmetamode(1), ioperm(2), execve(2), fcntl(2), termios(3), console(4), console_codes(4), mt(4), sd(4), tty(4), ttys(4), tty_ioctl(4), vcs(4), vcsa(4), charsets(7), mapscrn(8), setfont(8), resizecons(8), /usr/include/linux/kd.h, /usr/include/linux/vt.h

1995-09-18 Linux