Scroll to navigation

DEBUGFS(8) System Manager's Manual DEBUGFS(8)

NAZWA

debugfs - degugger systemu plików ext2

SKŁADNIA

debugfs [ -b rozmiar_bloku ] [ -s superblok ] [ -f plik_komend ] [ -R komenda ] [ -V ] [ [ -w ] [ -c ] [ -i ] [ urządzenie ] ]

OPIS

Program debugfs jest debuggerem systemów plików. Można go używać do sprawdzenia i zmiany stanu systemu plików typu ext2.
urządzenie jest plikiem specjalnym odpowiadającym urządzeniu zawierającemu system plików ext2 (np. /dev/hdXX).

OPCJE

Określa, że system plików powinien być otwarty w trybie odczyt-zapis (read-write). Bez tej opcji system plików otwierany jest w trybie tylko-do-odczytu (read-only).
Powoduje, że system plików powinien być otwarty w trybie katastrofalnym (catastrophic mode), gdzie iwęzeł oraz mapy bitowe grup nie są początkowo odczytywane. Ta opcja może być przydatna dla znacznie uszkodzonych systemów plików, lecz powoduje ona ich otwarcie w trybie tylko do odczytu.
Powoduje, że urządzenie reprezentuje obraz ext2 utworzony przez program e2image. Ponieważ obraz ext2 zawiera jedynie superblok, deskryptor grupy bloków, blok i mapy bitowe alokacji iwęzłów oraz tablicę iwęzłów, wiele komend debugfs nie będzie działało poprawnie. Ostrzeżenie: nie ma żadnych bezpiecznych sprawdzeń, dlatego debugfs może zawieść podczas prób wykonania takich komend jak ls, dump, itd. debugfs jest debuggerem. Posiada szorstkie krawędzie!
Powoduje użycie podanego rozmiaru bloku dla systemu plików zamiast, tak jak normalnie, wykrywać odpowiedni rozmiar.
Powoduje odczytanie superbloku z podanego numeru bloku zamiast z domyślnego (1). Jeżeli podasz opcję -s ,musisz także podać opcję -b.
Powoduje, że debugfs odczytuje z pliku komend, komendy i wykonuje je. Po zakończeniu wykonywania tych komend debugfs kończy pracę.
Powoduje wykonanie pojedynczej komendy (żądania - request), i zakończenie pracy.
Wyświetla wersję programu i kończy pracę.

OKREŚLANIE PLIKÓW

Wiele komend debugfs pobiera plikspec jako argument określający i-węzeł (w przeciwieństwie do nazwy ścieżkowej ścieżka) systemu plików, aktualnie otwartego przez debugfs. Argument plikspec może być podany w dwu postaciach. Pierwszą jest numer i-węzła ujęty w nawiasy kątowe, np. <2>. Drugą postać stanowi nazwa ścieżkowa; jeśli jest ona poprzedzona ukośnikiem ('/'), to będzie interpretowana względem katalogu głównego (root) systemu plików aktualnie otwartego przez debugfs. Jeśli nie, to interpretowana będzie względem bieżącego katalogu roboczego, jaki jest w ustawiony w danym momencie w debugfs. Można go zmienić posługując się komendą debugfs o nazwie cd.

KOMENDY

debugfs jest debuggerem interaktywnym. Rozumie sporo komend.

Zrzuć zawartość i-węzła plikspec na standardowe wyjście.
Zmień bieżący katalog roboczy na plikspec.
Zmień katalog główny (root) na katalog plikspec.
Zamknij aktualnie otwarty system plików.
Wyczyść zawartość i-węzła plik.
Zrzuć zawartość i-węzła plikspec do pliku wyjściowego plik_wyjściowy. Jeśli podano opcję -p, to ustaw informację o właścicielu, grupie i prawach plik_wyjściowy, tak jak dla plikspec.
Rozwiń katalog plikspec.
Ustaw lub wyczyść różne cechy systemu plików w superbloku i wyświetl aktualny stan cech systemu plików. find_free_block [cel] Znajdź pierwszy wolny blok, poczynając od cel i zaalokuj go.
Znajdź wolny i-węzeł i zaalokuj go. Jeśli go podano, to argument katalog określa numer i-węzła katalogu, w którym ma zostać umieszczony i-węzeł. Drugi opcjonalny argument tryb określa prawa nowego i-węzła. (Jeżeli w trybie mode ustawiony jest bit katalogu, to procedura alokacji będzie działać odmiennie.)
Zaznacz blok numer blok jako nie przydzielony (nie zaalokowany).
Zwolnij i-węzeł określony przez plikspec.
Pokaż listę poleceń rozumianych przez debugfs(8).
Pokaż zestawienie i-węzłów używających jednego lub więcej bloków określonych w wierszu poleceń.
Stwórz system plików ext2 na urządzeniu urządzenie z rozmiarem urządzenia rozmiar_bloku. Zauważ, że nie inicjuje to w pełni wszystkich struktur danych; aby to zrobić, wykorzystaj program mke2fs(8). Ta komenda jest tylko wywołaniem funkcji z biblioteki niskopoziomowej, która ustawia superblok i deskryptory bloków.
Zwolnij (dealokuj) i-węzeł plikspec i jego bloki. Zauważ, że nie usuwa to żadnych wpisów katalogu (jeśli istnieją) dotyczących tego i-węzła. Jeśli chcesz usunąć plik (unlink), zajrzyj do opisu polecenia rm(1).
Zmień bierzący katalog roboczy debugfs na katalog na pierwotnym (native) systemie plików. ln plikspec plik_docelowy Stwórz dowiązanie o nazwie plik_docelowy, do pliku plikspec. Zauważ, że nie dostosowuje to odpowiednio licznika odwołań w i-węźle.
Zrzuć zawartość dziennika ext3. ls [-l] plikspec Pokaż zestawienie plików w katalogu plikspec.
Zmień zawartość struktury i-węzła o nazwie plikspec.
Stwórz katalog.
Stwórz plik specjalny urządzenia (potoku nazwanego, urządzenia znakowego lub blokowego). Jeżeli tworzone ma być urządzenie znakowe lub blokowe, to musi zostać podany główny (major) i poboczny (minor) numer urządzenia.
Weź zadaną listę numerów i-węzłów i pokaż zestawienie nazw ścieżkowych do tych i-węzłów.
Otwórz system plików do odczytu. Flaga -w powoduje otwarcie systemu plików w trybie do zapisu. Flaga -f wymusza otwarcie systemu plików nawet wtedy gdy posiada on nieznane lub niekompatybilne cechy, które normalnie zapobiegły by otwarciu. Opcje -c, -b, -i, i -s zachowują się tak samo jak te z debugfs.
Pokaż bieżący katalog roboczy.
Koniec pracy debugfs.
Zrzuć rekurencyjnie katalog wraz z zawrtością (włączając plik, dowiązania symboliczne i inne katalogi) w miejsce_docelowe, które powinno być istniejącym katalogiem na pierwotnym systemie plików. rm ścieżka Usuń (unlink) ścieżka. Jeśli spowoduje to, że i-węzeł wskazywany przez ścieżka nie będzie posiadał innych odwołań, to dealokuj plik. Komenda ta działa jak funkcja systemowa unlink().
Usuń katalog plikspec. Funkcja ta nie jest obecnie zaimplementowana.
Zaznacz blok o numerze block jako zaalokowany. Jeżeli podany zostanie opcjonalny agrument ilość, wtedy ilość bloków zaczynając od bloku o numerze blok zostanie zaznaczona jako zaalokowana.
Zaznacz i-węzeł plikspec jako używany przez mapę bitową i-węzła (inode bitmap).
Ustaw pole superbloku pole na wartość wartość. Wszystkie prawidłowe pola superbloku mogą zostać wyświetlone przez komendę: set_super_value -l
Wyświetl zawartość superbloku i deskryptorów grup bloków. Jeżeli podana jest flaga -h, wypisz tylko zawartość superbloku.
Wyświetl zawartość struktury i-węzła o nazwie plikspec.
Sprawdź, czy blok o numerze blok jest zaznaczony jako zaalokowany w mapie bitowej bloku. Jeżeli podany jest opcjonalny argument ilość, wtedy ilość bloków zaczynając od bloku o numerze blok będzie sprawdzonych.
Sprawdź, czy i-węzeł plikspec jest zaznaczony jako zaalokowany w mapie bitowej bloku.
Usuń dowiązanie do i-węzłą określone przez ścieżka. Zauważ, że nie dostosowuje to odpowiednio licznika odwołań w i-węźle.
Stwórz w systemie plików plik o nazwie plik_wyjściowy, i skopiuj do niego zawartość pliku plik_źródłowy.

AUTOR

debugfs zostało napisane przez Theodore Ts'o <tytso@mit.edu>.

ZOBACZ TAKŻE

dumpe2fs(8), e2fsck(8), mke2fs(8).

Kwiecień 2002 e2fsprogs version 1.27