NAZWA¶

depmod, modprobe - programy do "automatycznej" obsługi modułów

SKŁADNIA¶

depmod [ -a ]
depmod [ -a wersja ]
depmod moduł1.o moduł2.o ...

modprobe moduł.o [symbol=wartość ...]
modprobe -t tag wzorzec
modprobe -a -t tag wzorzec
modprobe -l [ -t tag ] wzorzec
modprobe -r moduł
modprobe -c

OPIS¶

Narzędzia te mają pomóc użytkownikom w posługiwaniu się modułami Linuksa.

Depmod tworzy plik podobny do "Makefile" z zależnościami, bazujący na symbolach, które znalazł w zbiorze modułów podanych w linii komend (lub w standardowym miejscu). Plik zależności może być potem użyty przez modprobe , aby automatycznie załadować odpowiednie moduły.

Modprobe jest używany aby załadować zbiór modułów, pojedynczy moduł, zbiór zależnych od siebie modułów lub wszystkie moduły oznaczone określonym tagiem.

Modprobe ładuje automatycznie wszystkie moduły zależne od siebie w zbiorze modułów, jak zostało to opisane w pliku zależności modules.dep. Jeśli załadowanie jednego z tych modułów się nie powiedzie, cały zbiór modułów zostanie usunięty automatycznie z jądra (przez rmmod).

Modprobe może ładować moduły na dwa różne sposoby. Jeden to taki, że modprobe spróbuje załadować moduł z podanej listy lub zdefiniowany przez wzorzec (pattern). Zatrzymuje się jeśli uda mu się załadować jeden z modułów. Ten tryb może być użyty np. do automatycznego załadowania modułu z driverem dla naszej karty sieciowej, wybranego z listy. Inny sposób użycia modprobe, to załadowanie wszystkich modułów z listy. Ta opcja może być użyta do załadowania wszystkich modułów w trakcie uruchamiania systemu.

Podając opcję -r, modprobe automatycznie usunie zbiór modułów, podobnie jak by to zostało wykonane przez rmmod -r

Opcja -l podana z opcją -t wypisze wszystkie dostępne moduły określonego typu. Polecenie mount mogło by np. wykorzystać komendę

modprobe -l -t fs

aby otrzymać listę wszystkich dostępnych systemów plików w postaci modułów, aby następnie załadować odpowiedni. Polecenie, mount mogłoby się wtedy stać bardziej elastyczne... (ale tym zajmuje się kerneld bez potrzeby zmian w poleceniu mount).

Opcja -c wyświetla całą konfigurację (ustawienia standardowe + plik konfiguracyjny).

Najczęstsze użycie depmod to wstawienie polecenia "/sbin/depmod -a" w jednym z plików startowych w /etc/rc.d, aby odpowiednie powiązania modułów były dostępne zaraz po uruchomieniu się systemu.
Istnieje także możliwość utworzenia pliku zależności zaraz po skompilowaniu nowego jądra. Po wykonaniu "depmod -a 1.3.99" jeśli wcześniej skompilowałeś jądro 1.3.99 i jego moduły po raz pierwszy, używając wciąż jądra 1.3.98, plik zostanie utworzony w odpowiednim miejscu.
Zauważ, że mimo wszystko, zależności wygenerowane mogą nie być poprawne.

Opcja -d uruchomi depmod w trybie debugowania. Wyświetla wszystkie polecenia, które wydaje. Opcja -e podaje listę wszystkich nierozwiązanych symboli dla każdego modułu, Normalnie depmod wyświetli jedynie listę modułów, które nie może załadować. Opcja -v wyświetla listę wszystkich modułów którymi się zajmuje. Moduły mogą być położone w innym miejscu systemu plików, ale zawsze będzie istniała potrzeba aby to zmienić, szczególnie dla ludzi zajmujących się rozwijaniem modułów. Oczekuje się, że pojawią się oficjalne standardy zdefiniowane przez FSSTND. Do tego czasu możesz używać równie dobrze struktury katalogów tu zaproponowanej.

KONFIGURACJA¶

Zachowanie się depmod i modprobe może być dostosowane przez (opcjonalny) plik konfiguracyjny /etc/conf.modules

Plik ten składa się ze zbioru linii.
Wszystkie puste linie i linie zaczynające się od znaku '#', zostaną zignorowane.
Linie mogą być kontynuowane poprzez zakończenie ich znakami '\'.
Pozostałe linie powinny być dostosowane do jednego z podanych poniżej formatów:

keep
parameter=wartość
options module symbol=wartość ...
alias moduł prawdziwa_nazwa
pre-install moduł polecenie ...
install moduł polecenie ...
post-install moduł polecenie ...
pre-remove moduł polecenie ...
remove moduł polecenie ...
post-remove moduł polecenie ...

Wszystkie wartości w liniach "parameter" będą uruchamiane poprzez powłokę, co oznacza, że dozwolone są wszystkie triki powłokowe, jak znaki specjalne "*", "?" i komendy podawane w odwróconych apostrofach:

path[misc]=/lib/modules/1.1.5?
path[net]=/lib/modules/`uname -r`

Parametry mogą być powtarzane wiele razy.

Poniżej podane są dozwolone parametry:

keep

Jeśli to słowo zostanie znalezione w lini przed jakąkolwiek inną linią, która zawiera opis ścieżek (path) , standardowy zbiór ścieżek zostanie zachowany, a następne zostaną dodane do niego. W przeciwnym wypadku standardowe ścieżki zostaną usunięte przez sciezki podane w pliku konfiguracyjnym.

depfile=DEPFILE_PATH

Jest to ścieżka do pliku zawierającego plik zależności, który zostanie utworzony przez depmod , a używany przez modprobe.

path=SOME_PATH

Parametr path podaje katalog w którym powinny być szukane moduły.

path[tag]=SOME_PATH

Parametr path może mieć dodatkowy, opcjonalny tag. W ten sposób możemy trochę dokładniej opisać znacznie modułów w tym katalogu, pozwala nam to na zautomatyzowanie operacji wykonywanych przez modprobe. Tag jest dodawany do słowa "path" i zawarty jest w nawiasach kwadratowych. Jeśli przy 'path" nie ma podanego taga, standardowo dołączany jest tag "misc".
Jednym z bardziej użytecznych tagów jest tag boot, którym możemy oznaczyć wszystkie moduły które mają być załadowane podczas startu systemu.

Jeśli brakuje pliku '/etc/conf.modules', lub jeśli żaden z parametrów nie został użyty, następujące ustawienia standardowe są zakładane:

depfile=/lib/modules/`uname -r`/modules.dep
path[boot]=/lib/modules

path[fs]=/lib/modules/`uname -r`
path[misc]=/lib/modules/`uname -r`
path[net]=/lib/modules/`uname -r`
path[scsi]=/lib/modules/`uname -r`
path[cdrom]=/lib/modules/`uname -r`
path[ipv4]=/lib/modules/`uname -r`
path[ipv6]=/lib/modules/`uname -r`
path[sound]=/lib/modules/`uname -r`

path[fs]=/lib/modules/default
path[misc]=/lib/modules/default
path[net]=/lib/modules/default
path[scsi]=/lib/modules/default
path[cdrom]=/lib/modules/default
path[ipv4]=/lib/modules/default
path[ipv6]=/lib/modules/default
path[sound]=/lib/modules/default

path[fs]=/lib/modules
path[misc]=/lib/modules
path[net]=/lib/modules
path[scsi]=/lib/modules
path[cdrom]=/lib/modules
path[ipv4]=/lib/modules
path[ipv6]=/lib/modules
path[sound]=/lib/modules

Wszystkie linie opcji ("option" lines) podają standardowe opcje które są wymagane przez moduł, np.:

modprobe de620 bnc=1

Opcje te mogą być zmienione przez podanie tych opcji do programu modprobe z lini komend.

Możliwe jest użycie lini opcji także dla aliasu modułu równie dobrze jak i dla jego prawdziwej nazwy. Przykład użytecznego użycia poniżej:

alias dummy0 dummy
options dummy0 -o dummy0

Linie zaczynające się od słowa "alias" mogą być użyte dla podania aliasów dla pewnych modułów. Linia w /etc/conf.modules która wygląda jak poniżej:

alias iso9660 isofs

sprawia że można wpisać modprobe iso9660 mimo iż tak naprawdę nie ma takiego modułu.
Zauważ że linia:

alias nazwa_modułu off

sprawi, że modprobe zignoruje żądania załadownia tego modułu. Jest to zazwyczaj używane w połączeniu z kerneld.

Komendy

Linie konfigurujące
pre-install moduł polecenie ...
install moduł polecenie ...
post-install moduł polecenie ...
pre-remove moduł polecenie ...
remove moduł polecenie ...
post-remove moduł polecenie ...
mogą być użyte kiedy chcemy aby pewne specyficzne polecenia zostały wykonane kiedy moduł jest ładowany lub usuwany. Cały tekst podany za nazwą modułu będzie zinterpretowany jak komenda do wykonania.
Zauważ, że komendy pre- i post-remove nie będą wykonywane jeśli moduł jest usuwany automatycznie przez kerneld! Zamiast zastanawiać się, jak to obejść, poczekaj, aż zostanie wprowadzona obsługa uporczywych modułom.

STRATEGIA¶

Istnieje pomysł aby modprobe najpierw sprawdził katalog zawierający moduły skompilowane dla bieżącej wersji jądra. Jeśli nie zostanie tam znaleziony, modprobe sprawdzi inne katalogi.

Kiedy zainstalujesz nowego Linuksa, moduły powinny być przesunięte do katalogu nazwanego od numeru jądra które instalujemy. Następnie powinieneś zrobić link z tego katalogu do katalogu "default".

Za każdym razem kiedy kompilujesz nowe jądro, polecenie make modules_install stworzy nowy katalog, ale nie zmieni katalogu default.

Kiedy otrzymasz moduł nie związany z konkretnym jądrem powinieneś go umieścić w katalogu nie zależnym od wersji jądra w katalogu /lib/modules.

Takie jest standardowe zachowanie, które jednakże może być zmienione poprzez odpowiednie wpisy do /etc/conf.modules.

PRZYKŁADY¶

modprobe -t net

Załaduj jeden z modułów, który znajduje się w katalogu oznaczonym "net". Każdy moduł jest wyprubowywany aż do momentu kiedy któryś z nich zostanie załadowany (standardowo: /lib/modules/net).

modprobe -a -t boot

Wszystkie moduły, które znajdują się w katalogu oznaczony przez "boot" będą załadowane (standardowo: /lib/modules/boot).

modprobe slip.o

Polecenie to spowoduje próbę załadowania modułu slhc.o o ile nie został uprzednio załadowany, ponieważ moduł slip potrzebuje wcześniejszego załadowania modułu slhc.o. Ta zależność będzie opisana w pliku "modules.dep", który został wygenerowany automatycznie przez depmod

modprobe -r slip.o

usunie slip.o, a także automatycznie slhc.o, chyba że jest on używany przez jakiś inny moduł (np. ppp.o).

PLIKI¶

/etc/conf.modules, (and /etc/modules.conf)
/lib/modules/*/modules.dep,
/lib/modules/*

ZOBACZ TAKŻE¶

lsmod(1), kerneld(8), ksyms(1), modules(2),

NIEZBĘDNE NARZĘDZIA¶

insmod(1), nm(1) rmmod(1),

NOTES¶

Wzorzec podany programowi modprobe często jest escapowany, aby mieć pewność, że jest interpretowany we właściwy sposób.

AUTOR¶

Jacques Gelinas (jack@solucorp.qc.ca)
Bjorn Ekwall (bj0rn@blox.se)

BŁĘDY¶

Naah...