cmdline

Zawiera pełną linię polecenia wydanego przy uruchamianiu procesu, chyba że cały proces uległ wymianie lub jest tp proces-duch (zombie). W obu tych przypadkach plik będzie pusty, tzn. odczyt tego pliku zwróci zawsze 0 znaków. Argumenty linii poleceń występują w tym pliku rozdzielone znakami NUL, z dodatkowym znakiem NUL po ostatnim łańcuchu. linii.

cwd

Jest dowiązaniem do bieżącego katalogu roboczego procesu. Aby dowiedzieć się, jaki jest katalog roboczy procesu, na przykład, 20, można wydać następujące polecenia:

cd /proc/20/cwd; /bin/pwd

Należy zauważyć, że polecenie pwd jest często wbudowanym poleceniem powłoki i może nie działać w tym kontekście w sposób właściwy.

environ

Plik ten zawiera środowisko procesu. Wpisy są oddzielone znakami NUL, może też być wystąpić znak NUL na końcu. Dlatego, aby wypisać zmienne środowiskowe procesu 1, należy wykonać:

(cat /proc/1/environ; echo) | tr "\000" "\n"

(Aby dowiedzieć się, z jakiego powodu ktoś miałby chcieć coś takiego zrobić, zobacz lilo(8).)

exe

W Linuksie 2.2 i 2.4 exe jest dowiązaniem symbolicznym zawierającym rzeczywistą nazwę ścieżki działającego polecenia. Dowiązaniem symbolicznym exe można się normalnie posługiwać - próba otwarcia exe otworzy plik programu. Można nawet wydać polecenie /proc/[numer]/exe, aby uruchomić kolejną kopię tego samego procesu co [numer].

W Linuksie 2.0 i wcześniejszych wersjach, exe jest wskaźnikiem do uruchomionego pliku binarnego i ma postać dowiązania symbolicznego. Wywołanie readlink(2) dla pliku specjalnego exe zwróci w Linuksie 2.0 łańcuch znakowy postaci:

[urządzenie]:i-węzeł

Na przykład, [0301]:1502 będzie 1502 i-węzłem na urządzeniu o numerze głównym 03 (IDE, MFM itp.) i pobocznym 01 (pierwsza partycja pierwszego dysku).

Do zlokalizowania pliku, można posłużyć się poleceniem find(1) z opcją -inum.

fd

Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego otwartego przez proces pliku; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku i jest on dowiązaniem symbolicznym do rzeczywistego pliku (tak jak w przypadku exe). Dlatego 0 jest standardowym wejściem, 1 jest standardowym wyjściem, 2 jest standardową diagnostyką, itd.

Można to efektywnie wykorzystać do oszukania programów, które pobierają dane wejściowe z pliku, lecz nie czytają swojego standardowego wejścia i które zapisują do pliku, lecz nie wysyłają danych wyjściowych na standardowe wyjście. Zakładając, że opcja -i określa plik wejściowy, a opcja -o określa plik wyjściowy:

foobar -i /proc/self/fd/0 -o /proc/self/fd/1 ...

daje działający filtr. Trzeba zauważyć, że nie będzie to działać z programami wyszukujących w plikach za pomocą seek, jako że wyszukiwanie nie działa dla plików z katalogu fd.

/proc/self/fd/N jest w przybliżeniu tym samym co /dev/fd/N na niektórych systemach uniksowych i uniksopodobnych. Większość linuksowych skryptów MAKEDEV tworzy dowiązania symboliczne /dev/fd do /proc/self/fd.

maps

Plik zawierający aktualnie zmapowane obszary pamięci wraz z prawami dostępu do nich.

Format pliku jest następujący:

address           perms offset   dev   inode      pathname
08048000-08056000 r-xp 00000000 03:0c 64593      /usr/sbin/gpm
08056000-08058000 rw-p 0000d000 03:0c 64593      /usr/sbin/gpm
08058000-0805b000 rwxp 00000000 00:00 0
40000000-40013000 r-xp 00000000 03:0c 4165       /lib/ld-2.2.4.so
40013000-40015000 rw-p 00012000 03:0c 4165       /lib/ld-2.2.4.so
4001f000-40135000 r-xp 00000000 03:0c 45494      /lib/libc-2.2.4.so
40135000-4013e000 rw-p 00115000 03:0c 45494      /lib/libc-2.2.4.so
4013e000-40142000 rw-p 00000000 00:00 0
bffff000-c0000000 rwxp 00000000 00:00 0
    

gdzie address jest przestrzenią adresemową procesu, który ją zajmuje, perms jest zbiorem uprawnień:

r = odczyt
w = zapis
x = wykonywanie
s = wspólne
p = prywatne (kopiowane przy zapisie)

offset jest przesunięciem w pliku/czymkolwiek, dev zawiera numeru (główny:poboczny) urządzenia, a inode jest i-węzłem na tym urządzeniu. 0 wskazuje, że nie istnieje i-węzeł związany z tym obszarem pamięci, jak to ma miejsce z bss.

W Linuksie 2.0 nie ma pola pathname podającego nazwę ścieżki.

mem

Za pośrednictwem pliku mem można korzystając z open(2), read(2), i fseek(3) uzyskać dostęp do stron pamięci procesu.

root

UNIX i linux wspierają pomysł określonego dla każdego procesu osobno katalogu głównego systemu plików, ustawianego przez wywołanie systemowe chroot(2). root wskazuje na katalog główny systemu plików, zachowując się jak exe, fd/*, itp.

stat

Informacje o stanie procesu. Korzysta z tego ps(1). Są one zdefiniowane w /usr/src/linux/fs/proc/array.c.

Kolejne pola i ich właściwe specyfikatory formatu scanf(3) to:

statm

Udostępnia informacje o ilości stron pamięci w danym stanie. Występują następujące kolumny:
size łączny rozmiar programu
resident rozmiar części rezydentnej
share strony wspólne
trs text (kod)
drs dane/stos
lrs biblioteki
dt strony nieaktualne (dirty)

status

Udostępnia sporo informacji ze stat i statm w postaci łatwiejszej do przeanalizowania przez człowieka.

pccard

Podkatalog dla urządzeń pcmcia, gdy CONFIG_PCMCIA było zdefiniowane podczas kompilacji jądra.

pci

Zawiera różne podkatalogi magistral oraz pseudopliki zawierające informacje o magistralach PCI, zainstalowanych urządzeniach oraz sterownikach urządzeń. Niektóre z tych plików nie są w postaci ASCII.

arp

Zawiera zrzut tabeli ARP jądra używanej do rozwiązywania adresów, w czytelnej postaci ASCII. Pokazane zostaną zarówno wyuczone dynamicznie, jak i wstępnie zaprogramowane wpisy w tabeli ARP. Format jest następujący:

IP address     HW type   Flags     HW address          Mask   Device
192.168.0.50   0x1       0x2       00:50:BF:25:68:F3   *      eth0
192.168.0.250  0x1       0xc       00:00:00:00:00:00   *      eth0
    

Gdzie 'IP address' jest adresem IPv4 maszyny, a 'HW type' jest rodzajem sprzętu wg RFC 826. 'Flags' są to wewnętrzne znaczniki struktury ARP (zdefiniowane w /usr/include/linux/if_arp.h) a 'HW address' jest odwzorowaniem adresu IP w warstwie fizycznej, jeśli jest ono określone.

dev

Pseudoplik dev zawiera informacje o stanie urządzenia sieciowego. Zawierają one liczbę otrzymanych i wysłanych pakietów, liczbę błędów i kolizji oraz inne podstawowe statystyki. Informacje te są wykorzystywane przez program ifconfig(8) do informowania o stanie urządzenia. Format jest następujący:

Inter-|   Receive                                                |  Transmit


 face |bytes    packets errs drop fifo frame compressed multicast|bytes    packets errs drop fifo colls carrier compressed


    lo: 2776770   11307    0    0    0     0          0         0  2776770   11307    0    0    0     0       0          0


  eth0: 1215645    2751    0    0    0     0          0         0  1782404    4324    0    0    0   427       0          0


  ppp0: 1622270    5552    1    0    0     0          0         0   354130    5669    0    0    0     0       0          0


  tap0:    7714      81    0    0    0     0          0         0     7714      81    0    0    0     0       0          0


    

dev_mcast

Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/dev_mcast.c:

indx ifterface_name  dmi_u dmi_g dmi_address
2    eth0            1     0     01005e000001
3    eth1            1     0     01005e000001
4    eth2            1     0     01005e000001


    

igmp

Internetowy Protokół Zarządzania Grupami. Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/igmp.c.

rarp

Plik ten ma ten sam format, co plik arp i zawiera aktualną bazę odwrotnych odwzorowań, używaną do udostępniania usług odwrotnego poszukiwania adresów rarp(8). Jeśli RARP nie jest skonfigurowane w jądrze, to plik ten nie będzie istniał.

raw

Zawiera zrzut tabeli gniazd surowych (RAW). Większość informacji nie jest przeznaczona do użytku innego niż odpluskwiania. Wartość ,,sl'' jest slotem mieszania jądra dla gniazda, ,,local address'' jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru protokołu. ,,st'' jest stanem wewnętrznym gniazda. ,,tx_queue'' i ,,rx_queue'' są kolejkami danych przychodzących i wychodzących, w sensie zużycia pamięci jądra. Pola ,,tr'', ,,tm->when'' i ,,rexmits'' nie są używane przez gniazda surowe. Pole ,,uid'' zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

snmp

Ten plik zawiera dane ASCII potrzebne bazom agenta snmp zarządzającym informacjami o IP, ICMP, TCP i UDP.

tcp

Zawiera zrzut tabeli gniazd TCP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość ,,sl'' jest slotem mieszania jądra dla gniazda, ,,local address'' jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. ,,remote addres'' jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). ,,st'' jest stanem wewnętrznym gniazda. ,,tx_queue'' i ,,rx_queue'' są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola ,,tr'', ,,tm-when'' i ,,rexmits'' zawierają wewnętrzne informacje o stanie gniazda w jądrze i są przydatne tylko do odpluskwiania. Pole ,,uid'' zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

udp

Zawiera zrzut tabeli gniazd UDP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość ,,sl'' jest slotem mieszania jądra dla gniazda, ,,local address'' jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. ,,remote addres'' jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). ,,st'' jest stanem wewnętrznym gniazda. ,,tx_queue'' i ,,rx_queue'' są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola ,,tr'', ,,tm-when'' i ,,rexmits'' nie są używane w gniazdach UDP. Pole ,,uid'' zawiera efektywny UID twórcy gniazda. Format jest następujący:

sl  local_address rem_address   st tx_queue rx_queue tr rexmits  tm->when uid


 1: 01642C89:0201 0C642C89:03FF 01 00000000:00000001 01:000071BA 00000000 0


 1: 00000000:0801 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 6F000100 0


 1: 00000000:0201 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 00000000 0


    

unix

Wymienia gniazda domeny UNIX, obecne w systemie oraz ich stan. Format jest następujący:

Num RefCount Protocol Flags    Type St Path


 0: 00000002 00000000 00000000 0001 03


 1: 00000001 00000000 00010000 0001 01 /dev/printer

    

Gdzie ,,Num'' jest numerem wpisu w tablicy jądra, ,,RefCount'' jest liczbą użytkowników gniazda, ,,Protocol'' obecnie jest zawsze zerem, ,,Flags'' reprezentuje wewnętrzne znaczniki jądra, określające stan gniazda. ,,Type'' jest zawsze równe ,,1'' (Nie ma na razie w jądrze wsparcia dla gniazd datagramowych domeny UNIX). ,,St'' jest wewnętrznym stanem gniazda, a ścieżka jest ścieżką (jeśli istnieje) związaną z gniazdem.

scsi

Jest listingiem wszystkich znanych jądru urządzeń SCSI. Listing jest podobny do widzianego podczas ładowania systemu. scsi wspiera obecnie tylko polecenie add-single-device umożliwiające rootowi dodanie do listy znanych urządzeń urządzenia włączonego na gorąco.

Polecenie echo 'scsi add-single-device 1 0 5 0' > /proc/scsi/scsi spowoduje, że kontroler scsi1 przeprowadzi skanowanie kanału SCSI 0 w poszukiwaniu urządzenia o ID 5 i LUN 0. Jeśli już istnieje urządzenie o takim adresie, lub adres jest nieprawidłowy, zostanie zwrócony błąd.

drivername

drivername może obecnie być jednym z: NCR53c7xx, aha152x, aha1542, aha1740, aic7xxx, buslogic, eata_dma, eata_pio, fdomain, in2000, pas16, qlogic, scsi_debug, seagate, t128, u15-24f, ultrastore lub wd7000. Ukazują się te z katalogów, dla których odpowiednie sterowniki zarejestrowały przynajmniej jeden kontroler SCSI. Każdy katalog zawiera jeden plik dla każdego zarejestrowanego kontrolera. Każdy z plików kontrolera ma nazwę odpowiadającą numerowi kontrolera, przyznanemu podczas jego inicjalizacji.

Czytanie tych plików zwykle pokaże konfigurację sterownika i kontrolera, statystyki itp.

Pisanie do tych plików umożliwia różne operacje na różnych kontrolerach. Na przykład za pomocą poleceń latency i nolatency root może uaktywniać lub deaktywować kod pomiaru czasu oczekiwania dla poleceń (command latency) w sterowniku eata_dma. Za pomocą poleceń lockup i unlock root może sterować symulowanym przez sterownik scsi_debug blokowaniem magistrali.

cpu 3357 0 4313 1362393

Liczba jiffies (setnych sekundy), które system spędził w trybie użytkownika, trybie użytkownika o obniżonym priorytecie (nice), trybie systemowym i w zadaniu idle. Ostatnia wartość powinna być równa stukrotności drugiego wpisu w pseudopliku uptime.

page 5741 1808

Liczba stron, które system wstronicował i liczba tych, które wystronicował (z dysku).

swap 1 0

Liczba stron wymiany, które wniesiono i wyniesiono.

intr 1462898

Liczba przerwań otrzymanych od uruchomienia systemu.

ctxt 115315

Liczba przełączeń kontekstu, które przeszedł system.

btime 769041601

Czas uruchomienia systemu, w sekundach, od epoki (1 stycznia 1970).

processes 86031

Liczba rozwidleń procesów od uruchomienia systemu.

abi

Ten katalog może zawierać pliki z binarną informacją o aplikacji. W niektórych systemach nie występuje.

debug

Ten katalog może być pusty.

dev

Ten katalog zawiera informacje specyficzne dla poszczególnych urządzeń. (np. dev/cdrom/info). W niektórych systemach może być pusty.

fs

Zawiera podkatalog binfmt_misc oraz pliki dentry-state, dir-notify-enable, dquot-nr, file-max, file-nr, inode-max, inode-nr, inode-state, lease-break-time, leases-enable, overflowgid, overflowuid, super-max i super-nr których działanie wyjaśniają ich nazwy.

Dokumentacja plików z /proc/sys/binfmt_misc znajduje się w źródłach jądra w Documentation/binfmt_misc.txt.

Plik dentry-state zawiera sześć liczb: nr_dentry, nr_unused, age_limit (wiek w sekundach), want_pages (strony, których zażądał system) oraz dwie wartości nieużywane. nr_dentry wydaje się być cały czas równe 0. nr_unused wydaje się oznaczać liczbę nieużywanych dentry. age_limit jest wyrażonym w sekundach wiekiem dentry, po osiągnięciu którego wpisy w cache'u dentry mogą zostać odzyskane, gdy brakuje pamięci i want_pages ma wartość niezerową, podczas gdy jądro wywołało shrink_dcache_pages() oraz cache dentry nie został jeszcze wyczyszczony.

Plik dir-notify-enable może służyć do wyłączania lub włączania interfejsu dnotify opisanego w fcntl(2) dla całego systemu. Wartość 0 w tym pliku wyłącza interfejs, a wartość 1 włącza go.

Plik dquot-max zawiera maksymalną liczbę buforowanych wpisów kwot dyskowych. W niektórych (2.4) systemach nie występuje. Gdy liczba wolnych zbuforowanych kwot dyskowych jest bardzo mała a jest przerażająca liczba jednoczesnych użytkowników systemu, może istnieć potrzeba zwiększenia tego ograniczenia.

Plik dquot-nr zawiera liczbę przydzielonych wpisów kwot dyskowych oraz liczbę wolnych wpisów kwot dyskowych.

Plik file-max zawiera ogólnosystemowe ograniczenie liczby otwartych przez wszystkie procesy plików. (Zobacz także setrlimit(2), które może służyć procesom do ustawiania ograniczenia dla procesu, RLIMIT_NOFILE, jako liczby plików, które proces może otworzyć.) Gdy otrzymuje się mnóstwo komunikatów o przekroczeniu liczby uchwytów plików (file handles), to można spróbować zwiększyć tę wartość:

echo 100000 > /proc/sys/fs/file-max

Stała jądra NR_OPEN narzuca górne ograniczenie wartości, która może zostać umieszczona w file-max.

Gdy zwiększa się file-max, należy pamiętać o zwiększeniu inode-max do wartości 3-4 razy większej niż nowa wartość file-max, lub należy się liczyć z tym, że zabraknie i-węzłów.

Plik (tylko do odczytu) file-nr określa liczbę aktualnie otwartych plików. Zawiera on trzy liczby: liczbę przydzielonych uchwytów plików, liczbę wolnych uchwytów plików oraz maksymalną liczbę uchwytów plików. Jądro przydziela uchwyty plików dynamicznie, ale ich później nie zwalnia. Gdy liczba przydzielonych uchwytów plików jest bliska maksimum, należy rozważyć zwiększenie tego maksimum. Gdy jest duża liczba wolnych uchwytów plików, oznacza to, że wystąpiło przesilenie w wykorzystaniu uchwytów plików i, prawdopodobnie, nie ma potrzeby zwiększania maksimum.

Plik inode-max zawiera maksymalną liczbę i-węzłów w pamięci. W niektórych (2.4) systemach może nie występować. Wartość ta powinna być 3-4 razy większa niż wartość w file-max, gdyż stdin, stdout i gniazda sieciowe również potrzebują i-węzłów, aby można było na nich operować. Gdy systematycznie brakuje i-węzłów, istnieje potrzeba zwiększenia tej wartości.

Plik inode-nr zawiera dwie pierwsze wartości z inode-state.

Plik inode-state zawiera siedem liczb: nr_inodes, nr_free_inodes, preshrink i cztery wartości nieużywane. nr_inodes jest liczbą przydzielonych w systemie i-węzłów. Może ona być nieco większa niż inode-max, gdyż Linux przydziela je pełnymi stronami. nr_free_inodes przedstawia liczbę wolnych i-węzłów. preshrink jest niezerowe, gdy nr_inodes > inode-max oraz w systemie występuje potrzeba wyczyszczenia listy i-węzłów zamiast przydzielania nowych.

Plik lease-break-time określa okres ulgi, przez jaki jądro zapewnia procesowi utrzymanie dzierżawy pliku (fcntl(2)), a po którym wyśle do tego procesu sygnał zawiadamiający go, że inny proces oczekuje na otwarcie pliku. Jeśli utrzymujący dzierżawę nie usunie jej lub nie ograniczy swoich praw do niej w przeciągu tego czasu, jądro wymusi zerwanie dzierżawy.

Plik leases-enable może służyć do ogólnosystemowego włączania lub wyłączania dzierżaw plików (fcntl(2)). Gdy plik ten zawiera wartość 0, dzierżawy są wyłączone. Wartość niezerowa włącza dzierżawy.

Pliki overflowgid i overflowuid umożliwiają zmianę wartości ustalonego UID-u i GID-u. Wartością domyślną jest 65534. Niektóre systemy plików wspierają jedynie 16-bitowe UID-y i GID-y, podczas gdy linuksowe UID-y i GID-y są 32-bitowe. Gdy któryś z takich systemów plików jest zamontowany z możliwością zapisu, to wszystkie UID-y i GID-y przekraczające 65535 są zastępowane podanymi tu wartościami przed zapisem na dysk.

Plik super-max steruje maksymalną liczbą superbloków, a więc i maksymalną liczbą systemów plików, które jądro może zamontować. Potrzeba zwiększenia wartości super-max wystepuje tylko wtedy, gdy chce się zamontować więcej systemów plików niż na to pozwala aktualna wartość super-max. Plik super-nr zawiera liczbę aktualnie zamontowanych systemów plików.

kernel

Ten katalog zawiera pliki acct, cad_pid,cap-bound,core_uses_pid, ctrl-alt-del, dentry-state, domainname,hostname, htab-reclaim (tylko PowerPC), java-appletviewer (binfmt_java, przestarzały), java-interpreter (binfmt_java, przestarzały), l2cr (tylko PowerPC), modprobe, msgmax, msgmnb, msgmni, osrelease, ostype, overflowgid, overflowuid, panic, powersave-nap (tylko PowerPC), printk, random, real-root-dev, reboot-cmd (SPARC only), rtsig-max, rtsig-nr, sem, sg-big-buff, shmall, shmmax, shmmni, sysrq, tainted, threads-max, version i zero-paged (tylko PowerPC) których działanie wyjaśniają ich nazwy.

Plik acct zawiera trzy liczby: highwater, lowwater i frequency. Gdy włączone jest rejestrowanie procesów w stylu BSD, wartości te sterują jego zachowaniem. Gdy ilość wolnego miejsca na systemie plików, na którym znajdują się logi spada poniżej wyrażonej w procentach wartości lowwater, rejestrowanie jest wstrzymywane. Gdy ilość wolnego miejsca stanie się większa niż wyrażona w procentach wartość highwater, rejestrowanie jest wznawiane. frequency określa jak często jadro będzie sprawdzać ilość wolnego miejsca (wartość w sekundach). Wartościami domyślnymi są 4, 2 i 30. Oznacza to, że rejestrowanie procesów jest wstrzymywane, gdy ilość wolnego miejsca będzie <= 2%; wznowione zostanie, gdy wolne będzie >= 4%; zakłada się, że informacja o ilości wolnego miejsca jest ważna przez 30 sekund.

Plik cap-bound przechowuje wartość capability bounding set dla jądra. (wyrażone jako liczba dziesiętna ze znakiem). Wartość ta jest mnożona (AND) bitowo z capabilities dozwolonymi dla procesu podczas exec.

Plik core_uses_pid może służyć do określania nazwy pliku zrzuru pamięci w Linuksie 2.4. Gdy plik ten zawiera wartość 0, plik zrzutu pamięci ma po prostu nazwę core. Gdy zawiera on wartość niezerową, plik zrzutu pamięci będzie zawierał w swojej nazwie ID procesu, w postaci core.PID.

Plik ctrl-alt-del steruje obsługą kombinacji klawiszy Ctrl-Alt-Del. Gdy w pliku tym znajduje się wartość 0, Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane i przesyłane do programu init(1) w celu wykonania wdzięcznego restartu. Gdy wartość jest > 0, reakcją Linuksa na Wulkanicznie Nerwowe Nękanie (Vulcan Nerve Pinch (tm)) będzie natychmiastowy restart, nawet bez zrzucenia zmodyfikowanych buforów. Uwaga: gdy program (jak np. dosemu) korzysta z surowego trybu klawiatury, Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane przez program zanim dotrze do warstwy terminalowej jądra i decyzja co z tym zrobić zależy od programu.

Pliki domainname i hostname mogą służyć do ustawiania nazwy domeny i hosta NIS/YP maszyny dokładnie w ten sam sposób, jak za pomocą poleceń domainname i hostname, np.

# echo "darkstar" > /proc/sys/kernel/hostname
# echo "mydomain" > /proc/sys/kernel/domainname

daje taki sam efekt, jak

# hostname "darkstar"
# domainname "mydomain"

Należy tu zauważyć, że klasyczny darkstar.frop.org posiada nazwę hosta "darkstar" i domenę "frop.org" w DNS (Internetowej Usłudze Nazw Domen - Internet Domain Name Service), których nie należy mylić z domeną NIS (Sieciowej Usługi Informacyjnej - Network Information Service) lub YP (Yellow Pages). Te dwa systemy nazw domenowych zasadniczo się różnią. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie podręcznika hostname(1).

Jeśli do pliku htab-reclaim (tylko PowerPC) zostanie wpisana wartość niezerowa, htab PowerPC (zobacz: plik Documentation/powerpc/ppc_htab.txt w źródłach) jest czyszczony za każdym razem, gdy system natrafi na pętlę oczekiwania ("idle").

Plik l2cr (tylko PowerPC) zawiera znacznik staerujący cache'em L2 płyt procesora G3. Jeśli zawiera 0, cache jest wyłączony. Cache jest włączony, gdy plik zawiera wartość różną od zera.

Plik modprobe opeisano w źródłach jądra w pliku Documentation/kmod.txt.

Plik msgmax zawiera ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby bajtów w pojedynczym komunikacie zapisywanym do kolejki komunikatów Systemu V.

Plik msgmni określa ogólnosystemowe ograniczenie liczby identyfikatorów kolejek komunikatów. (Plik ten występuje począwszy od Linuksa 2.4.)

Plik msgmnb zawiera ogólnosystemowy parametr służący do inicjalizacji ustawienia msg_qbytes tworzonych później kolejek komunikatów. Ustawienie msg_qbytes określa maksymalną liczbę bajtów, które mogą zostać zapisane do kolejki komunikatów.

Pliki ostype i osrelease podają podłańcuchy z /proc/version.

Pliki overflowgid i overflowuid są kopiami plików /proc/sys/fs/overflowgid i /proc/sys/fs/overflowuid.

Plik panic umożliwia dostęp (odczyt i zapis) do zmiennej jądra panic_timeout. Jeśli jest to zero, jądro będzie się zapętlać podczas paniki; jeśli wartość niezerowa, to określa liczbę sekund, po której jądro powinno się automatycznie przeładować. Jeśli używane jest urządzenie+software watchdog device driver, the recommended setting is 60.

Plik powersave-nap (tylko PowerPC) zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony, Linux-PPC używa trybu oszczędzania energii 'nap', a w przeciwnym przypadku trybu 'doze'.

Cztery wartości w pliku printk to: console_loglevel, default_message_loglevel, minimum_console_level i default_console_loglevel. Wartości te wpływają na zachowanie printk() podczas wypisywania lub logowania komunikatów błędów. Informacja o różnych poziomach logowania można znaleźć w syslog(2). Komunikaty o priorytecie wyższym niż console_loglevel będą wypisywane na konsoli. Komunikaty bez jawnego priorytetu będą wypisywane z priorytetem default_message_level. minimum_console_loglevel jest najmniejszą (najwyższą) wartością, którą można ustawić jako console_loglevel. default_console_loglevel jest domyślną wartością dla console_loglevel.

Katalog +. random zawiera różne parametry sterujące działaniem pliku /dev/random.

Plik real-root-dev jest udokumentowany w pliku Documentation/initrd.txt w źródłąch jądra.

Plik reboot-cmd (tylko Sparc) wydaje się stanowić mechanizm podawania argumentów SPARC-owej ładowarce systemu w ROM/Flash. Może, że przekazuje jej, co zrobić po restarcie?

Plik rtsig-max może służyć do sterowania maksymalną liczbą zgodnych z POSIX nieobsłużonych (w kolejkach) sygnałów czasu rzeczywistego w systemie.

Plik rtsig-nr podaje liczbę zgodnych z POSIX sygnałów czasu rzeczywistego oczekujących aktualnie w kolejce.

Plik sem (dostępny począwszy od Linuksa 2.4) zawiera 4 liczby definiujące ograniczenia semaforów Systemu V. Sa to w kolejności:

SEMMSL

Maksymalna liczba semaforów w zestawie semaforów.

SEMMNS

Ogólnosystemowe ograniczenie liczby semaforów we wszystkich zestawiach semaforów.

SEMOPM

Maksymalna liczba operacji, które mogą zostać podane w wywołaniu semop(2).

SEMMNI

Ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby identyfikatorów semaforów.

Plik sg-big-buff zawiera rozmiar bufora niskopoziomowego urządzenia SCSI (sg). Nie można nim na razie sterować, ale można go zmienić podczas kompilacji poprzez edycję include/scsi/sg.h i zmianę wartości SG_BIG_BUFF. Jednakże nie ma żadnego powodu, aby to robić.

Plik shmall zawiera ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby stron pamięci wspólnej Systemu V.

Plik shmmax może służyć do odpytywania o aktualne ograniczenie maksymalnego rozmiaru tworzonego segmentu pamięci wspólnej (System V IPC) oraz do zmiany tego ograniczenia. Jadro wspiera obecnie segmenty pamięci wspólnej do 1GB. Wartością domyślną jest SHMMAX.

Plik shmmni (dostępny począwszy od Linuksa 2.4) określa ogólnosystemową maksymalną liczbę segmentów pamięci wspólnej Systemu V, które można utworzyć.

Plik version zawiera tekst jak np.

#5 Wed Feb 25 21:49:24 MET 1998.TP

a następująca dalej data określa kiedy jądro zostało zbudowane.

Plik zero-paged (tylko PowerPC) zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony (niezerowy), Linux-PPC wstepnie zeruje strony w pętli bezczynności. Prawdopodobnie przyspiesza to get_free_pages.

Katalog

net zawiera rzeczy sieciowe.

proc

Ten katalog może być pusty

sunrpc

Ten katalog obsługuje Sunowskie zdalne wywoływanie procedur dla sieciowego systemu plikowego (NFS). W niektórych systemach może nie istniec.

vm

Ten katalog zawiera pliki sterujące zarządzaniem pamięcią, buforami i zarządzaniem cachem.