NAZWA¶

setserial - pobierz/ustaw informacje o porcie szeregowym

SKŁADNIA¶

setserial [ -abqvVWz ] device [ parameter1 [ arg ] ] ...

setserial -g [ -abGv ] device1 ...

OPIS¶

setserial jest programem przeznaczonym do ustawiania i/lub raportowania danych konfiguracyjnych związanych z portem szeregowym. Dane te zawierają port I/O, numer IRQ, to czy klawisz break powinien być interpretowany jako Secure Attention Key, itd.

Podczas normalnego bootowania, inicjalizowane są jedynie porty COM 1-4; używane są przy tym domyślne wartości portów I/O i IRQ. Aby zainicjalizować dodatkowe porty szeregowe, lub aby zmienić konfiguracje portów 1-4, musisz użyć programu setserial. Zazwyczaj jest on wołany ze skryptu rc.serial, który z kolei jest normalnie uruchamiany z /etc/rc.local.

Argument(y) device określa, które urządzenie szeregowe ma być skonfigurowane lub odpytane. Zazwyczaj przyjmuje postać /dev/cua[0-3].

Bez parametrów, setserial drukuje rodzaj portu np. 8250, 16450, 16550, 16550A), sprzętowy port I/O, sprzętową linię IRQ, szybkość i niektóre flagi operacyjne.

Przy podanej opcji -g, argumenty setserial są interpretowane jako lista urządzeń, dla których należy wydrukować charakterystykę.

Bez opcji -g, pierwszy argument jest interpretowany jako urządzenie do zmodyfikowania lub do wydrukowania charakterystyki, a dodatkowe argumenty interpretowane są jako parametry, które powinny być zaaplikowane do tego urządzenia.

W większości wypadków wymagane są uprawnienia superużytkownika. Jednak kilka opcji portów mogą ustawiać zwykli użytkownicy i opcje te zostaną zaznaczone jako wyjątki w tym podręczniku.

OPCJE¶

Setserial przyjmuje następujące opcje:

-a

Podczas raportowania konfiguracji urządzenia szeregowego, drukuj wszelkie dostępne informacje.

-b

Podczas raportowania konfiguracji urządzenia szeregowego, drukuj zestawienie konfiguracji urządzenia, które może być wystarczające do wypisania podczas procesu bootowania w skrypcie /etc/rc.

-G

Wydrukuj informację o konfiguracji portu szeregowego w postaci, która może zostać zassana do setseriala jako argumenty linii poleceń.

-q

Bądź cicho. Setserial wydrukuje wtedy mniej linii na wyjściu.

-v

Bądź gadatliwy. Setserial wydrukuje wtedy dodatkowy status na wyjściu.

-V

Wyświetl wersję i zakończ.

-W

Dokonaj dzikiej inicjalizacji przerwań i zakończ. Opcja ta nie jest istotna w jądrach po wersji 2.1.

-z

Zeruj flagi szeregowe przed rozpoczęciem ich ustawiania. Jest to związane z automatycznym zachowywaniem flag szeregowych z flagą -G.

PARAMETRY¶

Portowi szeregowemu można przyznać niżej wymienione parametry.

Wszystkie wartości argumentów są wartościami dziesiętnymi, chyba że poprzedzone są "0x".

port port_number

Opcja port ustawia port I/O, jak opisano wyżej.

irq irq_number

Opcja irq ustawia sprzętowe IRQ, jak opisano wyżej.

uart uart_type

Opcja ta jest używana do ustawienia typu UART-a. Dozwolone typy to none, 8250, 16450, 16550, 16550A, 16650, 16650V2, 16654, 16750, 16850, 16950, i 16954. Użycie typu UART none wyłączy port.

Niektóre modemy wewnętrzne są oznaczone jako mające "UART 16550A z buforem 1K" Jest to kłamstwo. Nie mają w rzeczywistości UART-a kompatybilnego z 16550A; zamiast niego mają UART kompatybilny z 16450 z 1K buforem odbiorczym dla zapobiegania spustoszeniom u odbiorcy. Jest to istotne, ponieważ nie mają one transmitującego FIFO. Dlatego nie są kompatybilne z UART-em 16550A i proces autokonfiguracji zidentyfikuje je prawidłowo jako 16450. Jeśli spróbujesz obejść to, używając parametru uart, pojawią się porzucone znaki podczas transmisji plików. UART-y te mają zwykle inne problemy: parametr skip_test powinien być również często podawany.

autoconfig

Gdy podano ten parametr, setserial poprosi jądro o próbę automatycznego skonfigurowania portu szeregowego. Port I/O musi być ustawiony prawidłowo; jądro spróbuje określić typ UART, a dodatkowo jeśli podano parametr auto_irq, Linux spróbuje też automatycznie określić IRQ. Parametr autoconfig powinien być podawany po parametrach port,auto_irq, i skip_test.

auto_irq

Spróbuj podczas autokonfiguracji określić IRQ. Właściwość ta nie zawsze musi dać prawidłowy wynik; niektóre konfiguracje sprzętowe mogą ogłupić jądro. Ogólnie, bezpieczniej jest nie używać właściwości auto_irq, lecz raczej samemu podawać wartość IRQ, używając parametru irq.

^auto_irq

Nie próbuj określić IRQ podczas autokonfiguracji.

skip_test

Pomiń test UART podczas autokonfiguracji. Niektóre modemy wewnętrzne nie mają UART-ów kompatybilnych z National Semiconductor, lecz zamiast nich tanie imitacje. Niektóre z nich nie wspierają w pełni trybu detekcji loopback, którego używa jądro do upewnienia się, czy pod podanym adresem jest rzeczywiście UART. Dlatego dla niektórych modemów będzie trzeba podać ten parametr aby można było zainicjalizować UART prawidłowo.

^skip_test

Nie pomijaj testu UART podczas autokonfiguracji.

baud_base baud_base

Opcja ta ustawia podstawową prędkość (baud rate), która jest częstotliwością zegara podzieloną przez 16. Normalnie jest to 115200, co jest zarazem największą prędkością wspieraną przez UART.

spd_hi

Gdy aplikacja żąda 38.4kb, używaj 57.6kb. Parametr ten może być ustawiany przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

spd_vhi

Gdy aplikacja żąda 38.4kb, używaj 115kb. Parametr ten może być ustawiany przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

spd_shi

Użyj 230kb gdy aplikacja żąda 38.4kb. Parametr ten może być podawany przez użytkownika nieuprzywilejowanego.

spd_warp

Użyj 460kb gdy aplikacja żąda 38.4kb. Parametr ten może być podawany przez użytkownika nieuprzywilejowanego.

spd_cust

Gdy aplikacja żąda 38.4kb, użyj ustawionego dzielnika do ustawienia szybkości. W tym wypadku, prędkość jest określona przez baud_base podzielone przez divisor(dzielnik). Parametr ten może być podawany przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

spd_normal

Gdy aplikacja żąda 38.4kb, używaj 38.4kb. Parametr ten może być ustawiany przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

divisor divisor

Opcja ta ustawia konfigurowalny dzielnik. Dzielnik będzie używany gdy wybrana zostanie opcja spd_cust, a port szeregowy będzie ustawiony przez aplikację na 38.4kb. Parametr ten może być podawany przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

sak

Ustaw klawisz break na Secure Attention Key.

^sak

wyłącz Secure Attention Key.

fourport

Skonfiguruj port jako kartę AST Fourport.

^fourport

Wyłącz konfigurację AST Fourport.

close_delay delay

Podaj ilość czasu w setnych sekundy, podczas których DTR powinien zostać w stanie obniżonym na linii szeregowej po tym, jak urządzenie wydzwaniające (callout device) jest zamykane, zanim blokowane urządzenie wdzwaniające się (dialin device) znów podniesie DTR. Domyślną wartością tej opcji jest 50 lub pół sekundy.

closing_wait opóźnienie

Podaj ilość czasu w setnych sekundy, podczas której jądro powinno czekać na dane nadawane z portu szeregowego podczas jego zamykania. Jeśli podane zostanie "none", nie będzie oczekiwania. Jeśli podane zostanie "infinite", jądro będzie czekać w nieokreślenie długo na przybycie buforowanych danych. Domyślnym ustawieniem jest 3000 lub 30 sekund opóźnienia. Ta wartość domyślna jest wskazana dla większości urządzeń. Jeśli wybrane zostanie długie opóźnienie, to port szeregowy może się zawiesić na długi czas podczas zamykania. Jeśli wybrany będzie zbyt krótki czas, to istnieje ryzyko utraty danych. Jeśli urządzenie jest bardzo wolne, jak w ploterze, to można wybrać większe wartości.

session_lockout

Blokuj dostęp do portu wydzwaniającego (/dev/cuaXX) na przestrzeni różnych sesji. To znaczy, że gdy proces otworzy port, to żaden inny proces nie może go już otworzyć, dopóki pierwszy proces go nie zamknie.

^session_lockout

Nie blokuj portu wydzwaniającego na przestrzeni sesji.

pgrp_lockout

Blokuj port wydzwaniający (/dev/cuaXX) na przestrzeni różnych grup procesów. To znaczy, że gdy proces otworzył port, to żaden inny proces z innej grupy procesów nie może go otworzyć, dopóki ten proces go nie zamknie.

^pgrp_lockout

Nie blokuj portu wydzwaniającego na przestrzeni różnych grup procesów.

hup_notify

Poinformuj proces blokowany na otwieraniu linii wdzwaniającej, gdy proces skończy używać linii wydzwaniającej (zarówno przez zamknięcie jej, lub przez zawieszenie jej) przez zwrócenie (funkcji?) open EAGAIN.

Zastosowanie tego parametru odnosi się do getty, które są blokowane na liniach wdzwaniających portów szeregowych. Umożliwia to getty zresetowanie modemu (który może mieć dzięki aplikacji używającej urządzenia wydzwaniającego zmienioną konfigurację) przed ponownym blokowaniem.

^hup_notify

Nie informuj procesu blokowanego na otwieraniu linii wdzwaniającej, gdy urządzenie wydzwaniające jest odwieszone.

split_termios

Traktuj ustawienia termios używane przez urządzenie wydzwaniające i ustawienia urządzenia wdzwaniającego osobno.

^split_termios

Używaj tej samej struktury termios do przechowywania ustawień urządzenia wdzwaniającego i wydzwaniającego.

callout_nohup

Jeśli dany port szeregowy jest otworzony jako urządzenie wydzwaniające, nie odwieszaj tty gdy porzucony zostanie CD.

^callout_nohup

Nie pomijaj odwieszania tty gdy port szeregowy jest otworzony jako urządzenie wydzwaniające. Oczywiście musi być włączona flaga HUPCL termios, jeśli odwieszenie ma się pojawić.

low_latency

Minimalizuj opóźnienia odbioru z urządzenia szeregowego kosztem większego zaangażowania CPU. (Normalnie jest 5-10ms opóźnienie nim znaki zostaną przekazane dyscyplinie linii.) Jest to domyślnie wyłączone, lecz niektóre aplikacje czasu rzeczywistego mogą tego potrzebować.

^low_latency

Optymalizuj efektywne przetwarzanie przez CPU znaków szeregowych kosztem płacenia średniego opóźnienia 5-10ms nim znaki zostaną przetworzone. Jest to domyślne.

ROZWAŻANIA O KONFIGUROWANIU PORTÓW SZEREGOWYCH¶

Ważnym jest, by zauważyć iż setserial zwyczajnie mówi jądru Linuksa, gdzie powinien spodziewać się znaleźć port I/O i linie IRQ określonego portu szeregowego. Nie konfiguruje on sprzętu! Aby to uczynić, musisz fizycznie zaprogramować kartę szeregową, zazwyczaj przez przestawienie zworek, lub przełączenie przełączników DIP.

Sekcja ta udostępni pewne wskazówki pomocne w decydowaniu jak skonfigurować porty szeregowe.

"Standardowe powiązania MS-DOS" zostały pokazane niżej:

/dev/ttyS0 (COM1), port 0x3f8, irq 4
/dev/ttyS1 (COM2), port 0x2f8, irq 3
/dev/ttyS2 (COM3), port 0x3e8, irq 4
/dev/ttyS3 (COM4), port 0x2e8, irq 3

Z powodu ograniczeń w projekcie architektury szyn AT/ISA, normalnie linia IRQ nie może być dzielona między dwoma lub więcej portami szeregowymi. Jeśli spróbujesz tak zrobić, jeden lub obydwa z tych portów staną się niedostępne, gdy spróbujesz używać ich naraz. Ograniczenie to można obejść przez specjalne wieloportowe karty szeregowe, które są skonstruowane do dzielenia wielu portów szeregowych na jednej linii IRQ. Karty wspierane przez Linuksa zawierają AST FourPort, Accent Async, Usenet Serial II, Bocaboard BB-1004, BB-1008, i BB-2016, oraz HUB-6.

Wybór alternatywnej linii IRQ jest trudny, gdyż prawie wszystkie z nich są już w użytku. Następująca tabela zawiera wykaz "standardowych przydziałów MS-DOS" dla linii IRQ:

IRQ 3: COM2
IRQ 4: COM1
IRQ 5: LPT2
IRQ 7: LPT1

Wiele osób uważa, że IRQ 5 jest dobrym wyborem, zakładając że w komputerze aktywny jest tylko jeden port równoległy. Innym dobrym wyborem jest IRQ 2 (aka IRQ 9); chociaż to IRQ jest czasem używane przez karty sieciowe i bardzo rzadko przez karty VGA (dla przerwania vertical retrace). Jeśli twoja karta VGA jest tak skonfigurowana, spróbuj to wyłączyć, tak być mógł wykorzystać to IRQ dla innej karty. Nie jest to niezbędne pod GNU/Linuksem i większością innych systemów operacyjnych.

Jedynymi innymi dostępnymi liniami IRQ są 3, 4 i 7, a są one prawdopodobnie używane przez inne porty szeregowe i równoległe. (Jeśli twoja karta szeregowa ma 16-bitowy edge connector i wspiera wyższe numery IRQ, to dostępne sa też IRQ 10, 11, 12 i 15.)

W maszynach klasy AT, IRQ 2 jest widziane jako IRQ 9 i Linux interpretuje je w ten sposób.

Przerwania inne niż 2 (9), 3, 4, 5, 7, 10, 11, 12, i 15, nie powinny być używane, gdyż są przyznane innym elementom sprzętowym i ogólnie nie mogą być zmieniane. Oto "standardowe" przyznania:

IRQ  0      Kanał timera 0
IRQ  1      Klawiatura
IRQ  2      Kaskada kontrolera 2
IRQ  3      Port szeregowy 2
IRQ  4      Port szeregowy 1
IRQ  5      Port równoległy 2 (Zarezerwowane w PS/2)
IRQ  6      Stacja dysków
IRQ  7      Port równoległy 1
IRQ  8      Zegar czasu rzeczywistego
IRQ  9      Przekierowane na IRQ2
IRQ 10      Zarezerwowane
IRQ 11      Zarezerwowane
IRQ 12      Zarezerwowane (Pomocnicze urządzenie w PS/2)
IRQ 13      Koprocesor matematyczny
IRQ 14      Kontroler dysku twardego
IRQ 15      Zarezerwowane

KONFIGURACJA WIELOPORTOWA¶

Niektóre wieloportowe układy szeregowe, dzielące wiele portów na jednym IRQ używają jednego lub więcej portów do określania czy są tam aktywne porty, które należy obsłużyć. Jeśli twój układ wieloportowy obsługuje te porty, to powinieneś z nich skorzystać aby zapobiec potencjalnym zablokowaniom, gdy zginie przerwanie.

Aby ustawić te porty, musisz przekazać set_multiport jako parametr i wypisać za nim parametry wieloportowe. Parametry wieloportowe przybierają postać podania sprawdzanego portu, maski, wskazującej, które bity rejestru są znaczące oraz, ostatecznie parametru dopasowania, (match), określającego, które bity znaczące tego rejestru muszą pasować, gdy nie ma już niczego do zrobienia.

Można podać do czterech takich kombinacji. Pierwsze kombinacje powinny być podawane przez ustawianie parametrów port1, mask1 i match1. Następne przez ustawianie port2, mask2 i match2, itd. Aby wyłączyć sprawdzanie wieloportowe, ustaw port1 na zero.

Aby obejrzeć bieżące ustawienia wieloportowe, podaj w linii poleceń parametr get_multiport.

Oto pewne ustawienia wieloportowe dla popularnych układów szeregowych:

AST FourPort    port1 0x1BF mask1 0xf match1 0xf
Boca BB-1004/8  port1 0x107 mask1 0xff match1 0
Boca BB-2016    port1 0x107 mask1 0xff match1 0


                port2 0x147 mask2 0xff match2 0

Konfiguracja ESP Hayesa¶

Setserial może być również używany do konfigurowania portów na układzie ESP Hayesa.

Można do tego używać następujących parametrów:

rx_trigger

Jest to poziom wyzwalania (w bajtach) FIFO odbiorczego. Większe wartości powodują mniej przerwań i lepszą wydajność; jednak zbyt duże wartości powodują utratę danych. Dostępne wartości to 1 do 1023.

tx_trigger

Jest to poziom wyzwalania (w bajtach) FIFO nadawczego. Większe wartości mogą powodować mniej przerwań i lepszą wydajność; jednak zbyt duże wartości powodują zdegradowaną wydajność nadawania. Dostępne wartości to 1 do 1023.

flow_off

Jest to poziom (w bajtach) przy którym port ESP zrobi "flow off" dla zdalnego nadajnika (tj. powie mu by przestał nadawać więcej bajtów). Dostępne wartości to 1 do 1023. Wartość ta powinna być większa od poziomu wyzwalania odbiorczego i poziomu flow on.

flow_on

Jest to poziom (w bajtach) przy którym port ESP zrobi "flow on" dla zdalnego nadajnika (tzn. powie mu by wznowił nadawanie bajtów) po "flow off". Dostępne wartości to 1 do 1023. Wartość ta powinna być mniejsza niż poziom "flow off", lecz większa niż poziom wyzwalania odbiorczego.

rx_timeout

Jest to ilość czasu, przez którą port ESP powinien czekać po odebraniu ostatniego znaku przed sygnalizowaniem przerwania. Prawidłowe wartości to 0 do 255. Zbyt duża wartość zwiększy opóźnienia, a zbyt mała spowoduje niepotrzebne przerwania.

UWAGA¶

UWAGA: Skonfigurowanie portu szeregowego tak, by używał nieprawidłowego portu I/O może zablokować twoją maszynę.

PLIKI¶

/etc/rc.local /etc/rc.serial

ZOBACZ TAKŻE¶

tty(4), ttys(4), kernel/chr_drv/serial.c

AUTOR¶

Oryginalna wersja setserial została napisana przez Ricka Sladkeya (jrs@world.std.com) i została zmodyfikowana przez Michaela K. Johnsona (johnsonm@stolaf.edu).

Ta wersja została od tej pory napisana ponownie od zera przez Theodore Ts'o (tytso@mit.edu) 1/1/93. Wszelkie błędy i problemy są wyłącznie jego odpowiedzialnością.