Sygnały standardowe¶

Linux wspiera wymienione poniżej sygnały standardowe. Numery niektórych sygnałów zależą od architektury, co pokazano w kolumnie "Wartość". (Jeżeli podano trzy wartości, to zazwyczaj pierwsza obowiązuje dla architektur alpha i sparc, środkowa dla i386, ppc i sh, a ostatnia dla mips. Znak - oznacza, że sygnał dla danej architektury nie występuje.)

Wpisy w kolumnie "Akcja" tabeli określają domyślną akcję dla danego sygnału, jako jedną z następujących:

Term

Domyślną akcją jest przerwanie procesu.

Ign

Domyślną akcją jest zignorowanie sygnału.

Core

Domyślną akcją jest przerwanie procesu i zapisanie obrazu pamięci (core).

Stop

Domyślną akcją jest zatrzymanie procesu.

Najpierw sygnały opisane w pierwotnym standardzie POSIX.1.

Sygnałów SIGKILL oraz SIGSTOP nie można przechwycić, zablokować ani zignorować.

Następnie sygnały nie występujące w standardzie POSIX.1, ale opisane w SUSv2 lub w SUSv3 / POSIX 1003.1-2001.

Do wersji 2.2 Linuksa (włącznie) domyślne zachowanie dla sygnałów SIGSYS, SIGXCPU, SIGXFSZ oraz (na architekturach innych niż SPARC i MIPS) SIGBUS polegało na przerwaniu procesu (bez zrzutu pamięci). (W niektórych innych Uniksach domyślne zachowanie dla SIGXCPU i SIGXFSZ polega na przerwaniu procesu bez zrzutu pamięci.) Linux 2.4 jest zgodny ze wymaganiami standardu POSIX 1003.1-2001 w zakresie przerywania procesu ze zrzutem pamięci.

A teraz różne inne sygnały.

(Sygnał 29 oznacza SIGINFO / SIGPWR na architekturze alpha, lecz SIGLOST na architekturze sparc.)

SIGEMT nie jest wymieniony w POSIX 1003.1-2001, lecz pomimo to pojawia się w większości innych Uniksów. Domyślną akcją dla tego sygnału jest zazwyczaj przerwanie procesu ze zrzutem pamięci.

SIGPWR (nie wymieniony w POSIX 1003.1-2001) jest zazwyczaj domyślnie ignorowany w tych Uniksach, w których występuje.

SIGIO (nie wymieniony w POSIX 1003.1-2001) jest domyślnie ignorowanyw niektórych innych Uniksach.

Sygnały czasu rzeczywistego¶

Linux wspiera sygnały czasu rzeczywistego zdefiniowane pierwotnie w rozszerzeniu dla czasu rzeczywistego POSIX.4 (a obecnie zawarte w POSIX 1003.1-2001). Linux wspiera 32 sygnały czasu rzeczywistego, o numerach od (SIGRTMIN) do 63 (SIGRTMAX). (Programy powinny zawsze odwoływać się do sygnałów czasu rzeczywistego używając notacji SIGRTMIN+n, gdyż zakres numerów sygnałów czasu rzeczywistego różni się pomiędzy Uniksami.)

W odróżnieniu od sygnałów standardowych, sygnały czasu rzeczywistego nie posiadają predefiniowanego znaczenia: można wykorzystywać cały zestaw sygnałów czasu rzeczywistego do celów określonych w aplikacji. (Należy jednak zauważyć, że implementacja LinuxThreads korzysta z trzech pierwszych sygnałów czasu rzeczywistego.)

Domyślą akcją na nieobsłużony sygnał czasu rzeczywistego jest przerwanie procesu, który go otrzymał.

Sygnały czasu rzeczywistego są rozpoznawane w następujący sposób:

1.

Można kolejkować wiele egzemplarzy sygnału czasu rzeczywistego. Dla odróżnienia, jeśli w czasie gdy standardowy sygnał jest blokowany zostanie doęczonych wiele egzemplarzy tego sygnału, tylko jeden egzemplarzy trafia do kolejki.

2.

Jeśli sygnał wysłano korzystając z sigqueue(2), można wysłać wraz z tym sygnałem wartość towarzyszącą (całkowitą lub wskaźnik). Jeśli proces otrzymujący ustanawia funkcję obsługi dla tego sygnału za pomocą znacznika SA_SIGACTION funkcji sigaction(2), to otrzymuje towarzyszącą mu daną za pośrednictwem pola si_value struktury siginfo_t przekazanej jako drugi argument funkcji obsługi. Ponadto, pola si_pid oraz si_uid tej struktury mogą służyć do otrzymania PID oraz rzeczywistego ID użytkownika procesu wusyłającego sygnał.

3.

sygnały czasu rzeczywistego są doręczane w zagwarantowanej kolejności. Sygnały czasu rzeczywistego jednego rodzaju są doręczane w takiej kolejności, w jakiej zostały wysłane. Jeśli do procesu zostaną wysłane różne sygnały czasu rzeczywistego, będą one doręczone począwszy od sygnału o najniższym numerze. (Tzn., sygnały o niskich numerach mają najwyższy priorytet.)

POSIX nie określa, które z sygnałów powinny zostać doręczone jako pierwsze w sytuacji, gdy obsłużenia wymagają zarówno sygnały standardowe, jak i sygnały czasu rzeczywistego. Linux, podobnie do innych implementacji, daje w tym przypadku pierwszeństwo sygnałom standardowym.

Zgodnie z POSIX, implementacja powinna zazwalać na kolejkowanie do procesu co najmniej _POSIX_SIGQUEUE_MAX (32) sygnałów czasu rzeczywistego. Jednakże, Linux zamiast określać ogdaniczenie dla procesu, wymusza ograniczenie ogólnosystemowe liczby kolejkowanych do wszystkich procesów sygnałów czasu rzeczywistego. Ograniczenie to możbna zobaczyć a także (przy odpowiednich uprawnieniach) zmienić za pośrednictwem pliku /proc/sys/kernel/rtsig-max. Podobnie, za pośrednictwem pliku /proc/sys/kernel/rtsig-nr można dowiedzieć się ile sygnałów czasu rzeczywistego jest aktualnie w kolejce.