table of contents
| STDARG(3) | Podręcznik programisty Linuksa | STDARG(3) |
NAZWA¶
stdarg - listy zmiennych argumentów
SKŁADNIA¶
#include <stdarg.h>
void va_start(va_list ap,
last);
type va_arg(va_list ap,
type);
void va_end(va_list ap);
void va_copy(va_list dest, va_list
src);
OPIS¶
Funkcję można wołać z różną liczbą argumentów, różnych typów. Plik nagłówkowy stdarg.h deklaruje typ va_list i definiuje trzy makra, iterujące poprzez listę argumentów, których liczba i typy nie są znane wywołanej funkcji.
Wywołana funkcja musi zadeklarować obiekt typu va_list, który jest używany przez makra va_start, va_arg i va_end.
va_start¶
Makro va_start inicjuje ap do dalszego użytku przez va_arg i va_end, i musi być wywołane jako pierwsze.
Parametr last jest nazwą ostatniego parametru przed zmienną listą argumentów, czyli ostatnim parametrem, którego typ był funkcji znany.
Ponieważ adres tego parametru jest używany w makrze va_start, nie powinien on być deklarowany jako zmienna rejestrowa, funkcja czy typ tablicowy.
va_arg¶
Makro va_arg rozwija się do wyrażenia, które ma typ i wartość następnego argumentu w wywołaniu. Parametr ap to va_list ap zainicjowany przez va_start. Każde wywołanie va_arg zmienia ap tak, że następne wywołanie zwraca następny argument. Parametr type Jest nazwą typu, podaną tak że typ wskaźnika do obiektu, który ma podany typ można uzyskać przez dodanie * do type.
Pierwsze użycie makra va_arg po va_start zwraca argument za last(ostatnim). Kolejne wywołania zwracają wartości pozostałych argumentów.
Jeśli nie ma następnego argumentu lub jeśli type nie jest zgodny z rzeczywistym typem następnego argumentu, pojawią się losowe błędy.
Jeśli ap zostanie przekazane do funkcji używającej va_arg(ap,type), to wartość ap po zakończeniu tej funkcji będzie nieokreślona.
va_end¶
Każdemu wywołaniu va_start musi odpowiadać wywołanie va_end w obrębie tej samej funkcji. Po wywołaniu va_end(ap) wartość ap będzie nieokreślona. Lista może być przetwarzana wielokrotnie, przy czym każde przetworzenie musi być zawarte pomiędzy va_start a va_end. va_end może być zarówno makrem, jak i funkcją.
va_copy¶
Oczywista implementacja zawierałaby wskaźnik va_list do ramki stosu funkcji o zmiennej liczbie argumentów. Przy takiej konfiguracji (jak dotąd, najpowszechniejszej) nie ma żadnych przeciwskazań wobec podstawienia
va_list aq = ap;
va_list aq;
*aq = *ap;
va_list aq;
va_copy(aq, ap);
...
va_end(aq);
PRZYKŁADY¶
Funkcja foo pobiera łańcuch znaków formatujących i wypisuje argumenty z nimi związane w oparciu o typ argumentu.
#include <stdio.h>
#include <stdarg.h>
void foo(char *fmt, ...) {
va_list ap;
int d;
char c, *p, *s;
va_start(ap, fmt);
while (*fmt)
switch(*fmt++) {
case 's': /* napis */
s = va_arg(ap, char *);
printf("string %s\n", s);
break;
case 'd': /* int */
d = va_arg(ap, int);
printf("int %d\n", d);
break;
case 'c': /* char */
/* występuje tu potrzeba rzutowania, gdyż va_arg
pobiera w pełni awansowane typy */
c = (char) va_arg(ap, int);
printf("char %c\n", c);
break;
}
va_end(ap);
}
ZGODNE Z¶
Makra va_start, va_arg, i va_end są zgodne z ANSI X3.159-1989 (``C89''). C99 definiuje makro va_copy.
KOMPATYBILNOŚĆ¶
Makra te nie są zgodne z historycznymi makrami, które zastąpiły. Zgodna wstecznie wersja znajduje się w pliku nagłówkowym varargs.h.
PORÓWNANIE¶
Historyczna konfiguracja to:
#include <varargs.h>
void foo(va_alist) va_dcl {
va_list ap;
va_start(ap);
while(...) {
...
x = va_arg(ap, type);
...
}
va_end(ap);
}
USTERKI¶
W przeciwieństwie do makr varargs, makra stdarg nie zezwalają programistom na tworzenie funkcji bez ustalonych argumentów. Problem ten powoduje utrudnienia podczas konwersji kodu varargs na kod stdarg, a także utrudnia tworzenie funkcji, które mają za zadanie jedynie przekazać wszystkie swoje argumenty do funkcji pobierającej argument va_list, takiej jak vfprintf(3).
| 2001-10-14 |