table of contents
CONSOLE_CODES(4) | Podręcznik programisty Linuksa | CONSOLE_CODES(4) |
NAZWA¶
console_codes - Kody konsolowe Linuksa oraz sekwencje specjalne
OPIS¶
Konsola Linuksa implementuje duży podzbiór kontrolek terminali VT102 oraz ECMA-48/ISO 6429/ANSI X3.64, plus określone sekwencje trybu prywatnego, dotyczące zmiany palety kolorów, mapowania zestawu znaków itp. W poniższych, tabelarycznych opisach, druga kolumna podaje dla danej funkcji mnemoniki ECMA-48 lub DEC (te drugie są poprzedzone ciągiem DEC). Sekwencje bez mnemoników nie są ani ECMA-48 ani VT102.
Po przetworzeniu normalnego wyjścia, gdy strumień znaków dojdzie do sterownika konsoli, która ma go fizycznie wyświetlić, to pierwszą rzeczą, która jest robiona, jest przetłumaczenie tego strumienia z języka przetwarzania na język wyświetlania.
Jeśli konsola znajduje się w trybie UTF-8, to nadchodzące bajty są najpierw składane w 16-bitowe kody Unicode. W przeciwnym wypadku, każdy bajt jest przetwarzany zgodnie z bieżącym mapowaniem (które go tłumaczy na wartość Unicode). Dalsza dyskusja znajduje się poniżej, w sekcji Zestawy znaków.
W normalnym wypadku, wartość Unicode jest konwertowana na indeks czcionki, który jest przechowywany w pamięci obrazu. Efektem użycia tego indeksu jest pojawienie się odpowiadającego glifu (wizerunku znaku, znalezionego w nieulotnej pamięci obrazu) na ekranie. Należy zauważyć, że użycie Unicode (i konstrukcja sprzętu PC) pozwala na jednoczesne używanie 512 różnych glifów.
Jeśli bieżąca wartość Unicode jest znakiem sterującym lub jeśli przetwarzana jest sekwencja specjalna, to wartość ta jest traktowana w sposób specjalny. Zamiast zmieniania jej na indeks czcionki i interpretacji jako glif, może ona wyzwolić ruchy kursora lub inne funkcje sterujące. Dalsza dyskusja znajduje się poniżej, w sekcji Kontrolki konsoli systemu Linux.
Ogólnie nie jest dobrym zwyczajem wkodowywanie do programów kodów terminala na sztywno. Linux obsługuje bazę danych terminfo(5), która opisuje właściwości terminali. Zamiast ręcznego wyprowadzania sekwencji kontrolnych konsoli, prawie zawsze wygodniej jest korzystać z biblioteki obsługi terminala ncurses(3), oraz programów narzędziowych, takich jak tput(1) czy reset(1).
Kontrolki konsoli systemu Linux¶
Sekcja ta opisuje wszystkie znaki sterujące i sekwencje specjalne, które wywołują funkcje specjalne (tj. wszystko inne niż wypisywanie glifu w pozycji kursora) konsoli Linuksa.
Znaki sterujące
Znak jest znakiem sterującym, jeśli (przed transformacją wynikającą z tablicy mapowania) posiada jeden z 14 kodów 00 (NUL), 07 (BEL), 08 (BS), 09 (HT), 0a (LF), 0b (VT), 0c (FF), 0d (CR), 0e (SO), 0f (SI), 18 (CAN), 1a (SUB), 1b (ESC), 7f (DEL). Można sobie ustawić tryb "display control characters" (wyświetlania znaków sterujących), który umożliwia wyświetlanie 07, 09, 0b, 18, 1a, 7f jako glifów. Z drugiej strony, w trybie UTF-8 wszystkie kody 00-1f są uznawane za znaki sterujące, niezależnie od trybu "display control characters".
Jeśli mamy znak sterujący, to jest on natychmiast wykonywany i kasowany (nawet w środku sekwencji specjalnej), a sekwencja specjalna leci dalej, z następnym znakiem. (Jednak ESC rozpoczyna nową sekwencję specjalną, przypuszczalnie anulując niedokończoną poprzednią, a CAN i SUB przerywają dowolną sekwencję specjalną). Rozpoznawanymi znakami sterującymi są BEL, BS, HT, LF, VT, FF, CR, SO, SI, CAN, SUB, ESC, DEL, CSI. Robią one to, czego można oczekiwać:
BEL (0x07, ^G) wydaje dźwięk;
BS (0x08, ^H) przesuwa kursor o jedną spację w lewo (lecz nie poza początek wiersza);
HT (0x09, ^I) przesuwa kursor do następnego tabulatora, lub na koniec wiersza, gdy wcześniej tabulatora nie ma;
LF (0x0A, ^J), VT (0x0B, ^K) i FF (0x0C, ^L) wypisują znak nowego wiersza, a jeśli ustawiono LF/NL (tryb nowego wiesza), to wypisują także znak powrotu karetki.
CR (0x0D, ^M) daje powrót karetki - przewinięcie kursora na początek wiersza;
SO (0x0E, ^O) włącza zestaw znaków G1;
SI (0x0F, ^O) włącza zestaw znaków G0;
CAN (0x18, ^X) i SUB (0x1A, ^Z) przerywają sekwencje specjalne;
ESC (0x1B, ^[) rozpoczyna nową sekwencję specjalną;
DEL (0x7F) jest ignorowane;
CSI (0x9B) równoważne ESC [.
Sekwencje ESC- lecz nie CSI-
ESC c | RIS | Reset. |
ESC D | IND | Przesunięcie o wiersz. |
ESC E | NEL | Nowy wiersz. |
ESC H | HTS | Ustawienie tabulatora w bieżącej kolumnie. |
ESC M | RI | Cofnięcie o wiersz. |
ESC Z | DECID | prywatna identyfikacja DEC. Jądro zwraca napis ESC [ ? 6 c, twierdząc, że jest to VT102. |
ESC 7 | DECSC | Zachowanie bieżącego stanu (współrzędne kursora, atrybuty, zestawy znaków wskazywane przez G0 i G1). |
ESC 8 | DECRC | Odtworzenie ostatnio zachowanego przez ESC 7 stanu. |
ESC [ | CSI | Wprowadzacz sekwencji sterujących |
ESC % | Rozpoczęcie sekwencji wybierania zestawu znaków | |
ESC % @ | Wybranie domyślnego (ISO 646 / ISO 8859-1) | |
ESC % G | Wybranie UTF-8 | |
ESC % 8 | Wybranie UTF-8 (przestarzałe) | |
ESC # 8 | DECALN | DEC test wyrównania ekranu - wypełnienie ekranu znakami E |
ESC ( | Rozpoczęcie sekwencji, definiującej zestaw znaków G0 | |
ESC ( B | Wybranie domyślnego (mapowanie ISO 8859-1) | |
ESC ( 0 | Wybranie mapowania grafiki VT100 | |
ESC ( U | Wybranie mapowania zerowego - wprost do ROM ze znakami | |
ESC ( K | Wybranie mapowania użytkownika - mapę załadowaną | |
programem narzędziowym mapscrn(8). | ||
ESC ) | Rozpoczęcie sekwencji, definiującej zestaw znaków G1 | |
(po której następuje B, 0, U, K, jak wyżej). | ||
ESC > | DECPNM | Ustawienie dla bloku klawiszy trybu numerycznego. |
ESC = | DECPAM | Ustawienie dla bloku klawiszy trybu aplikacyjnego. |
ESC ] | OSC | (Powinno być: polecenie systemu operacyjnego) ESC ] P nrrggbb: ustawienie palety z parametrem podanym w 7 szesnastkowych cyfrach, następujących po ostatnim P :-(. n jest tu kolorem (0-15), a rrggbb określa wartości czerwieni/zieleni/niebieskości (0-255). ESC ] R: resetuje paletę |
Sekwencje ECMA-48 CSI
Za CSI (lub ESC [) następuje sekwencja parametrów, co najwyżej NPAR (16), które są liczbami dziesiętnymi, oddzielonymi średnikami. Pusty lub nieobecny parametr przyjmowany jest za zero. Sekwencja parametrów może być poprzedzona pojedynczym znakiem zapytania.
Jednak po CSI [ (lub ESC [ [) odczytywany jest pojedynczy znak, a cała sekwencja jest ignorowana (pomysł ten ma na celu ignorowanie klawisza funkcyjnego dającego echo).
Akcja sekwencji CSI jest określona jej ostatnim znakiem.
@ | ICH | Wstawienie określonej liczby pustych znaków. |
A | CUU | Przesunięcie kursora w górę o zadaną liczbę wierszy. |
B | CUD | Przesunięcie kursora w dół o zadaną liczbę wierszy. |
C | CUF | Przesunięcie kursora w prawo o zadaną liczbę kolumn. |
D | CUB | Przesunięcie kursora w lewo o zadaną liczbę kolumn. |
E | CNL | Przesunięcie kursora w dół o zadaną liczbę wierszy do kolumny 1. |
F | CPL | Przesunięcie kursora w górę o zadaną liczbę wierszy do kolumny 1. |
G | CHA | Przesunięcie kursora do wskazanej kolumny bieżącego wiersza. |
H | CUP | Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i kolumny (początek w 1,1). |
J | ED | Wymazanie ekranu (domyślnie: od pozycji kursora, do końca ekranu). |
ESC [ 1 J: czyści od początku do kursora. | ||
ESC [ 2 J: czyści cały ekran. | ||
ESC [ 3 J: czyści cały ekran, włączając w to bufor | ||
pamięci ekranu (od Linuksa 3.0). | ||
K | EL | Wymazanie wiersza (domyślnie od kursora do końca wiersza). |
ESC [ 1 K: czyści od początku wiersza do kursora. | ||
ESC [ 2 K: czyści cały wiersz. | ||
L | IL | Wstawienie zadanej liczby pustych wierszy. |
M | DL | Skasowanie zadanej liczby wskazanych wierszy. |
P | DCH | Skasowanie zadanej liczby wskazanych znaków w bieżącym wierszu. |
X | ECH | Wymazanie zadanej liczby wskazanych znaków w bieżącym wierszu. |
a | HPR | Przesunięcie kursora w prawo o zadaną liczbę kolumn. |
c | DA | Odpowiedź: ESC [ ? 6 c: "Jestem VT102" |
d | VPA | Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i bieżącej kolumny. |
e | VPR | Przesunięcie kursora w dół zadaną liczbę o wierszy. |
f | HVP | Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i kolumny. |
g | TBC | Bez parametrów: skasowanie tabulatora w bieżącej pozycji. |
ESC [ 3 g: skasowanie wszystkich tabulatorów. | ||
h | SM | Ustawienie trybu (patrz niżej). |
l | RM | Inicjacja trybu (patrz niżej). |
m | SGR | Ustawienie atrybutów (patrz niżej). |
n | DSR | Raport o stanie (patrz niżej). |
q | DECLL | Ustawienie LED-ów klawiatury. |
ESC [ 0 q: wyłączenie wszystkich LED-ów. | ||
ESC [ 1 q: włączenie diody ScrollLock | ||
ESC [ 2 q: włączenie diody NumLock | ||
ESC [ 3 q: włączenie diody CapsLock | ||
r | DECSTBM | Ustawienie obszaru przewijania; parametry to górny i dolny wiersz. |
s | ? | Zapamiętanie pozycji kursora. |
u | ? | Odtworzenie pozycji kursora. |
` | HPA | Przesunięcie kursora do wskazanej kolumny bieżącego wiersza. |
Interpretacja grafiki zbioru ECMA-48
Sekwencja ECMA-48 SGR, czyli ESC [ parametry m ustawia atrybuty wyświetlania. Można ustawić wiele atrybutów w pojedynczej sekwencji specjalnej, oddzielając je od siebie znakami średnika. Pusty parametr (pomiędzy średnikami lub początkiem lub końcem sekwencji) jest interpretowany jako zero.
param | wynik |
0 | inicjacja wszystkich atrybutów do wartości domyślnych |
1 | włączenie pogrubienia |
2 | włączenie półrozjaśnienia (symulowane kolorem na ekranach kolorowych) |
4 | włączenie podkreślenia (symulowane kolorem na ekranach kolorowych) (kolory używane do symulacji są ustawiane za pomocą ESC ] ...) |
5 | włączenie migania |
7 | włączenie inwersji |
10 | wyłączenie wybranego mapowania, znacznika kontroli wyświetlania, i przełączenie flagi "meta" (ECMA-48 nazywa to "czcionką podstawową"). |
11 | wybranie mapowania zerowego, ustawienie znacznika kontroli, czyści znacznik przełączania meta (ECMA-48 nazywa to "pierwsza czcionka alternatywna"). |
12 | wybranie mapowania zerowego, ustawienie znacznika kontroli, ustawia znacznik przełączania meta (ECMA-48 określa to "drugą czcionką alternatywną"). Znacznik przełączania meta powoduje przestawienie wysokiego bitu w bajcie przed zakończeniem translacji tablicy mapowań. |
21 | ustawia zwykłą intensywność (ECMA-48: "podwójne podkreślenie") |
22 | ustawienie normalnej jasności |
24 | wyłączenie podkreślenia |
25 | wyłączenie migania |
27 | wyłączenie inwersji |
30 | ustawienie koloru czarnego |
31 | ustawienie koloru czerwonego |
32 | ustawienie koloru zielonego |
33 | ustawienie koloru brązowego |
34 | ustawienie koloru niebieskiego |
35 | ustawienie koloru fioletowego |
36 | ustawienie koloru niebieskozielonego |
37 | ustawienie koloru białego |
38 | włączenie podkreślenia, ustawienie koloru domyślnego |
39 | wyłączenie podkreślenia, ustawienie koloru domyślnego |
40 | ustawienie czarnego tła |
41 | ustawienie czerwonego tła |
42 | ustawienie zielonego tła |
43 | ustawienie brązowego tła |
44 | ustawienie niebieskiego tła |
45 | ustawienie fioletowego tła |
46 | ustawienie niebieskozielonego tła |
47 | ustawienie białego tła |
49 | ustawienie domyślnego koloru tła |
Przełączniki trybu ECMA-48
- ESC [ 3 h
- DECCRM (domyślnie wyłączone): Wyświetlanie znaków sterujących.
- ESC [ 4 h
- DECIM (domyślnie wyłączone): Włączenie trybu wstawiania (insert).
- ESC [ 20 h
- LF/NL (domyślnie wyłączone): Automatyczne podążanie za echem LF, VT lub FF z CR.
Polecenia zgłaszania stanu ECMA-48
- ESC [ 5 n
- Raport stanu urządzenia (DSR): Odpowiedzią jest ESC [ 0 n (Terminal OK).
- ESC [ 6 n
- Raport pozycji kursora (CPR): Odpowiedzią jest ESC [ y ; x R, gdzie x,y to pozycja kursora.
Sekwencje trybu prywatnego DEC (DECSET/DECRST)
Nie są one opisane w ECMA-48. Opisano tu sekwencje włączania trybu; Sekwencje wyłączania trybu można uzyskać przez zamianę ostatniego "h" na "l".
- ESC [ ? 1 h
- DECCKM (domyślnie wyłączone): Gdy włączone, klawisze kursora wysyłają przedrostek ESC O, a nie ESC [.
- ESC [ ? 3 h
- DECCOLM (domyślnie wyłączone = 80 kolumn): Przełącznik trybu 80/132 kolumny. W źródłach sterownika zaznaczono, że to nie wystarcza; niektóre narzędzia trybu użytkownika, takie jak resizecons(8) muszą zmienić rejestry sprzętowe karty graficznej konsoli.
- ESC [ ? 5 h
- DECSCNM (domyślnie wyłączone): Włączenie trybu inwersji.
- ESC [ ? 6 h
- DECOM (domyślnie wyłączone): Gdy włączone, adresowanie kursora następuje względem górnego lewego narożnika regionu przewijania.
- ESC [ ? 7 h
- DECAWM (domyślnie włączone): Włączenie autozawijania. W tym trybie znak graficzny, wyemitowany za 80 (lub 132) kolumną, zostanie zawinięty na początek następnego wiersza.
- ESC [ ? 8 h
- DECARM (domyślnie włączone): Włączenie samopowtarzania klawiatury.
- ESC [ ? 9 h
- Zgłaszanie myszy X10 (domyślnie wyłączone): Ustawienie trybu zgłaszania na 1 (lub wyłączenie na 0) — patrz niżej.
- ESC [ ? 25 h
- DECTECM (domyślnie włączone): Uczynienie kursora widzialnym.
- ESC [ ? 1000 h
- Zgłaszanie myszy X11 (domyślnie wyłączone): Ustawienie trybu zgłaszania na 2 (lub wyłączenie na 0) — patrz niżej.
Prywatne sekwencje CSI konsoli Linuksa
Następujące sekwencje nie należą ani do ECMA-48, ani do oryginalnego VT102. Zostały one wprowadzone przez sterownik konsoli Linuksa. Kolorami w parametrach SGR są: 0 = czarny, 1 = czerwony, 2 = zielony, 3 = brązowy, 4 = niebieski, 5 = fioletowy, 6 = niebieskozielony, 7 = biały.
ESC [ 1 ; n ] | Ustawienie koloru n jako kolor podkreślenia. |
ESC [ 2 ; n ] | Ustawienie koloru n jako kolor dim. |
ESC [ 8 ] | Uczynienie bieżącej pary kolorów atrybutem domyślnym. |
ESC [ 9 ; n ] | Ustawienie okresu wygaszania ekranu na n minut. |
ESC [ 10 ; n ] | Ustawienie częstotliwości dzwonka w Hz. |
ESC [ 11 ; n ] | Ustawienie czasu trwania dzwonka w ms. |
ESC [ 12 ; n ] | Przeniesienie podanej konsoli na wierzch. |
ESC [ 13 ] | Wyłączenie wygaszenia ekranu. |
ESC [ 14 ; n ] | Ustawienie czasu wyłączenia zasilania VESA w minutach. |
Zestawy znaków¶
Jądro zna 4 translacje bajtów na symbole znaków ekranu konsoli. Tymi czterema tablicami są: a) Latin1 -> PC, b) grafika VT100 -> PC, c) PC -> PC, d) zdefiniowane przez użytkownika.
Istnieją dwa zbiory znaków, zwane G0 i G1, a jeden z nich jest bieżącym zestawem znaków (początkowo G0). Wpisanie ^N powoduje, że bieżącym zestawem staje się G1, a ^O — że G0.
Zmienne G0 i G1 wskazują na tablicę translacji i mogą być zmieniane przez użytkownika. Początkowo wskazują odpowiednio na tablice a) i b). Sekwencje ESC ( B, ESC ( 0, ESC ( U, ESC ( K powodują, że G0 wskazuje odpowiednio na tablice a), b), c), d). Sekwencje ESC ) B, ESC ) 0, ESC ) U, ESC ) K powodują, że G1 wskazuje odpowiednio na tablice a), b), c), d).
Sekwencja ESC c powoduje reset terminala. Jest to tym, czego potrzeba, jeśli ekran zostanie zaśmiecony. Często zalecane "echo ^V^O" powoduje tylko, że G0 staje się bieżącym zestawem znaków, lecz nie ma gwarancji że wskazuje on na tablicę a). W niektórych dystrybucjach znajduje się program reset(1), który po prostu wysyła "echo ^[c". Jeśli wpis dla konsoli w bazie terminfo jest prawidłowy (i zawiera wpis rs1=\Ec), to zadziała również "tput reset".
Zdefiniowana przez użytkownika tablica mapowań może być ustawiana za pomocą mapscrn(8). Wynikiem mapowania jest to, że jeśli wyświetlany jest symbol c, to do pamięci grafiki wysyłany jest symbol s = mapa[c]. Mapa bitowa, odpowiadająca s, która znajduje się w nieulotnej pamięci grafiki, może być zmieniona za pomocą setfont(8).
Śledzenie myszy¶
Funkcja śledzenia myszy jest przeznaczana do zgłaszania stanu myszy, zgodnego z xterm(1). Ponieważ sterownik konsoli nie ma możliwości dowiedzenia się o urządzeniu ani o rodzaju myszy, zgłoszenia te zwracane są w strumieniu wejściowym konsoli tylko wtedy, gdy sterownik terminala wirtualnego otrzymuje ioctl odświeżający stan myszy. Ioctl-e te muszą być generowane przez świadomą istnienia myszy aplikację trybu użytkownika, taką jak demon gpm(8).
Parametry wszystkich sekwencji specjalnych śledzenia myszy, generowanych przez xterm(1) są kodowane numerycznie w pojedynczych znakach, jako wartość+040. Na przykład, "!" to 1. Współrzędne ekranu zaczynają się od 1.
Tryb zgodności z X10 wysyła sekwencje specjalne przy naciskaniu przycisków, kodując położenie oraz to, który przycisk myszy został naciśnięty. Jest to włączane przez wysłanie ESC [ ? 9 h i wyłączane przez ESC [ ? 9 l. Przy naciskaniu przycisków, xterm(8) wysyła ESC [ M bxy (6 znaków). b jest tu równe klawisz-1, a x i y są współrzędnymi x i y kursora myszy w momencie przyciśnięcia. Ten sam kod produkuje jądro.
Normalny tryb śledzenia (nie zaimplementowany w Linuksie 2.0.24) wysyła sekwencję specjalną zarówno po przyciśnięciu, jak i po zwolnieniu przycisku. Wysyłana jest również informacja modyfikatora. Jest to włączane przez wysłanie ESC [ ? 1000 h, a wyłączane przez ESC [ 1000 l. xterm(1) po naciśnięciu lub zwolnieniu przycisku wysyła ESC [ M bxy. Dwa niższe bity b kodują informację o przycisku: 0=naciśnięto pierwszy, 1=naciśnięto drugi, 2=naciśnięto trzeci, 3=zwolnienie. W górnych bitach zakodowane są modyfikatory wciśnięte podczas naciskania przycisku. Są one dodawane: 4=Shift, 8=Meta, 16=Control. Znowu, x i y to współrzędne kursora myszy podczas zdarzenia. Górny lewy narożnik to (1,1).
Porównania z innymi terminalami¶
Wiele różnych typów terminali, podobnie jak konsola Linuksa, jest opisywanych jako "zgodne z VT100". Poniżej omówiono różnice między konsolą Linuksa i dwoma najważniejszymi spośród innych terminali: DEC VT102 i xterm(1).
Obsługa znaków sterujących
VT 102 rozpoznawał też następujące znaki sterujące:
NUL (0x00) było ignorowane;
ENQ (0x05) wywoływało komunikat odpowiadający;
DC1 (0x11, ^Q, XON) wznawiało transmisję;
DC3 (0x13, ^S, XOFF) powodowało, że VT100 ignorował (i przestawał transmitować) wszystkie kody poza XOFF i XON.
Przetwarzanie DC1/DC3 tego rodzaju, jakie było w VT100 może być włączone przez sterownik tty.
Program xterm(1) (w trybie VT100) rozpoznaje znaki sterujące BEL, BS, HT, LF, VT, FF, CR, SO, SI, ESC.
Sekwencje specjalne
Sekwencje VT100 nie implementowane przez konsolę Linuksa:
ESC N | SS2 | Pojedyncze przesunięcie 2. (Wybranie zestawu znaków G2 |
tylko dla następnego znaku.) | ||
ESC O | SS3 | Pojedyncze przesunięcie 3. (Wybranie zestawu znaków G3 |
tylko dla następnego znaku.) | ||
ESC P | DCS | Łańcuch kontrolny urządzenia (zakończony ESC \) |
ESC X | SOS | Początek łańcucha. |
ESC ^ | PM | Komunikat prywatności (zakończony ESC \) |
ESC \ | ST | Zakończenie łańcucha |
ESC * ... | Wyznaczenie zestawu znaków G2 | |
ESC + ... | Wyznaczenie zestawu znaków G3 |
Program xterm(1) (w trybie VT100) rozpoznaje ESC c, ESC # 8, ESC >, ESC =, ESC D, ESC E, ESC H, ESC M, ESC N, ESC O, ESC P ... ESC \, ESC Z (daje odpowiedź ESC [ ? 1 ; 2 c, "Jestem VT100 z rozszerzoną opcją grafiki") i ESC ^ ... ESC \ o takich samych znaczeniach, jak opisano powyżej. Przyjmuje ESC (, ESC ), ESC *, ESC + , po których następuje 0, A, B, odpowiednio dla specjalnego zestawu znaków DEC i zbioru rysowania linii, UK oraz US-ASCII.
Użytkownik może skonfigurować xterm(1) tak, żeby odpowiadał używając sekwencji kontrolnych specyficznych dla VT220. Może identyfikować siebie jako VT52, VT100 i większe — w zależności od tego, jak jest skonfigurowany i zainicjowany.
Zezwala na ustawienie pewnych zasobów za pomocą ESC ] (OSC). Oprócz znaku końca łańcucha znaków (ST) z ECMA-48, xterm(1) akceptuje także BEL do zakończenia łańcucha znaków OSC. xterm(1) rozpoznaje kilka następujących sekwencji sterujących:
ESC ] 0 ; txt ST | Ustawienie nazwy ikony i tytułu okna na txt. |
ESC ] 1 ; txt ST | Ustawienie nazwy ikony na txt. |
ESC ] 2 ; txt ST | Ustawienie tytułu okna na txt. |
ESC ] 4 ; num; txt ST | Ustawienie koloru ANSI num na txt. |
ESC ] 10 ; txt ST | Ustawienie dynamicznego koloru tekstu na txt. |
ESC ] 4 6 ; nazwaST | Zmiana pliku logu na nazwa (normalnie wyłączone |
przez opcję kompilacji) | |
ESC ] 5 0 ; fn ST | Ustawienie czcionki na fn. |
Rozpoznaje następujące, z nieznacznie zmienionym znaczeniem (zapisuje więcej stanów, zachowanie jest bliższe do VT100/VT220):
ESC 7 DECSC | Zachowanie kursora |
ESC 8 DECRC | Odtworzenie kursora |
Podobnie, rozpoznaje również
ESC F | Kursor do dolnego lewego narożnika ekranu (o ile włączone | |
przez zasób hpLowerleftBugCompat programu xterm(1)). | ||
ESC l | Blokowanie pamięci (dla terminali HP). | |
Blokuje pamięć ponad kursorem. | ||
ESC m | Odblokowanie pamięci (dla terminali HP). | |
ESC n | LS2 | Wywołanie zestawu znaków G2. |
ESC o | LS3 | Wywołanie zestawu znaków G3. |
ESC | | LS3R | Wywołanie zestawu znaków G3 jako GR. |
W xtermie jest to bez widocznego efektu. | ||
ESC } | LS2R | Wywołanie zestawu znaków G2 jako GR. |
W xtermie jest to bez widocznego efektu. | ||
ESC ~ | LS1R | Wywołanie zestawu znaków G1 jako GR. |
W xtermie jest to bez widocznego efektu. |
Rozpoznaje także sekwencje ESC % i dostarcza bardziej kompletnej implementacji UTF-8 niż konsola linuksowa.
Sekwencje CSI
Stare wersje programu xterm(1), na przykład wersja z X11R5, interpretują migający SGR jako pogrubiony SGR. Późniejsze wersje, w których zaimplementowano obsługę kolorów ANSI, na przykład XFree86 3.1.2A z 1995r., pozwalały na wyświetlanie atrybutu migania jako koloru. Nowoczesne wersje xterm(1) implementują migający SGR jako migający tekst, ale wciąż pozwalają na alternatywne wyświetlanie tego atrybutu jako kolor. Oryginalne wersje z X11R6 nie rozpoznawały SGR-a ustawiającego kolor aż do wydania X11R6.8, które zawierało xterm pochodzący z XFree86. Wszystkie sekwencje ECMA-48 CSI rozpoznawane przez Linuksa są także rozpoznawane przez xterm, jednakże xterm(1) implementuje kilka sekwencji sterujących ECMA-48 i DEC, których Linux nie rozpoznaje.
Program xterm(1) rozpoznaje wszystkie opisane powyżej sekwencje trybu prywatnego DEC, lecz nie rozpoznaje żadnej z prywatnych sekwencji Linuksa. Omówienie sekwencji prywatnych programu xterm(1) znajduje się w dokumencie Xterm Control Sequences, napisanym przez Edwarda Moya i Stephena Gildea'a, dostępnym w dystrybucji X. Dokument ten, choć zwięzły, jest o wiele dłuższy niż ta strona podręcznika. Po wprowadzenie w porządku chronologicznym, patrz
http://invisible-island.net/xterm/xterm.log.html
szczegóły zmian w xtermie
Program vttest
http://invisible-island.net/vttest/
obrazuje wiele z powyższych sekwencji sterujących. Archiwum źródłowe programu xterm(1) także zawiera przykładowe skrypty, pokazujące również inne właściwości.
UWAGI¶
ESC 8 (DECRC) nie potrafi odtworzyć zestawu znaków zmienionego przez ESC %.
BŁĘDY¶
W 2.0.23 CSI jest zepsute, a NUL nie jest ignorowany w sekwencjach specjalnych.
Niektóre starsze wersje jądra (po wersji 2.0) interpretują 8-bitowe sekwencje sterujące. Te "kontrolki C1" używają kodów pomiędzy 128 i 159, zastępując nimi ESC [, ESC ] i podobne początki sekwencji sterujących. W nowoczesnych jądrach zostały tylko pozostałości po tej funkcjonalności (albo je przeoczono, albo popsuto, implementując zmiany związane z obsługą UTF-8), jednakże ich implementacja jest niekompletna i nie należy na niej polegać.
Sekwencje "prywatnego trybu" Linuksa nie przestrzegają reguł ECMA-48 dotyczących sekwencji sterujących trybu prywatnego. W szczególności sekwencje kończące się znakiem ] nie używają standardowego znaku kończącego sekwencję. Większym problemem jest sekwencja OSC (ustawienie palety), ponieważ xterm(1) może interpretować ją jako sekwencję sterującą wymagającą znaku zakończenia łańcucha znaków (ST). W przeciwieństwie do sekwencji generowanych przez setterm(1), które zostaną zignorowane (ponieważ są niepoprawne), sekwencja ustawienia palety spowoduje, że xterm(1) będzie się zachowywał tak, jakby się zawiesił (naciśnięcie klawisza return go odblokuje). Aby aplikacje, w których na sztywno zaimplementowano obsługę linuksowych sekwencji sterujących, działały poprawnie pod xterm-em, należy ustawić zasób brokenLinuxOSC programu xterm na "true".
Wcześniejsza wersja tego dokumentu sugerowała, że Linux rozpoznaje sekwencje kontrolne ECMA-48 dla niewidocznego tekstu. Są one ignorowane.
ZOBACZ TAKŻE¶
O STRONIE¶
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.40 projektu Linux man-pages. Opis projektu oraz informacje dotyczące zgłaszania błędów można znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE¶
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) <pborys@dione.ids.pl> i Robert Luberda <robert@debian.org>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.40 oryginału.
2011-09-15 | Linux |