table of contents
CORE(5) | Podręcznik programisty Linuksa | CORE(5) |
NAZWA¶
core - plik zrzutu pamięci
OPIS¶
Dla pewnych sygnałów domyślną akcją procesu jest zakończenie działania i utworzenie pliku zrzutu pamięci (core), czyli pliku zawierającego obraz pamięci procesu w czasie, gdy został on zakończony. Dowolny debugger (np. gdb(1)) może użyć tego obrazu do zbadania stanu programu w czasie jego zakończenia. Listę sygnałów powodujących utworzenie pliku core przez proces można znaleźć w signal(7).
Proces może ustawić miękki limit zasobów RLIMIT_CORE, aby ograniczyć maksymalny rozmiar pliku, który zostanie utworzony po otrzymaniu sygnału powodującego zrzut pamięci; szczegółowe informacje można znaleźć w getrlimit(2).
W następujących wypadkach plik zrzutu pamięci nie będzie utworzony:
- Proces nie ma uprawnień, aby zapisać plik zrzutu pamięci (Domyślnie plik ten nazywa się core i jest tworzony w bieżącym katalogu roboczym procesu. Nazwę tę można zmienić - patrz niżej). Zapisywanie pliku zrzutu nie powiedzie się również wtedy, gdy prawa katalogu, w którym ten plik miałby być utworzony, nie pozwalają na zapis do niego lub gdy plik o tej samej nazwie istnieje i nie jest zapisywalny lub nie jest zwykłym plikiem (ale np. katalogiem lub dowiązaniem symbolicznym).
- Już istnieje (zapisywalny, zwykły) plik o tej samej nazwie, jaka zostałaby użyta dla pliku zrzutu pamięci, jednakże plik ten ma więcej niż jedno dowiązanie twarde.
- System plików, w którym zostałby utworzony plik zrzutu pamięci, jest pełny, wyczerpał mu się limit i-węzłów, jest zamontowany w trybie tylko do odczytu albo użytkownik osiągnął kwotę systemu plików
- Nie istnieje katalog, w którym miałby być utworzony plik zrzutu pamięci.
- Limity zasobów RLIMIT_CORE (rozmiar pliku zrzutu pamięci) lub RLIMIT_FSIZE (rozmiar pliku) dla procesu są ustawione na zero; patrz getrlimit(2) i dokumentacja wbudowanego w powłokę polecenia ulimit (lub limit w powłoce csh(1)).
- Nie są ustawione uprawnienia do odczytu pliku binarnego uruchomionego przez proces.
- Proces uruchomił program z flagą set-user-ID (set-group-ID), którego właścicielem jest użytkownik (grupa) inny niż rzeczywisty użytkownik (grupa) procesu. (Jednakże patrz w prctl(2) opis operacji PR_SET_DUMPABLE oraz w proc(5) opis pliku /proc/sys/fs/suid_dumpable).
Nazwy plików zrzutu pamięci¶
Domyślnie plik zrzutu pamięci nazywa się core, jednakże w pliku /proc/sys/kernel/core_pattern (od wersji 2.6 i 2.4.21 Linuksa) można zdefiniować szablon, który będzie użyty do nazywania plików zrzutu pamięci. Szablon ten może zawierać specjalne znaczniki zaczynające się od "%", które podczas tworzenia pliku zrzutu będą zastąpione następującymi wartościami:
- %%
- pojedynczy znak %
- %p
- Identyfikator (PID) procesu, który zrzucił pamięć
- %u
- (numeryczny) identyfikator użytkownika (UID) procesu, który zrzucił pamięć
- %g
- (numeryczny) identyfikator grupy (GID) procesu, który zrzucił pamięć
- %s
- numer sygnału powodującego zrzut pamięci
- %t
- czas zrzutu wyrażony w sekundach od początku epoki, czyli od 1970-01-01 00:00:00 +0000 (UTC)
- %h
- nazwa komputera (taka sama jak nodename zwracane przez uname(2))
- %e
- nazwa pliku wykonywalnego (niepoprzedzona pełną ścieżką do tego pliku)
- %E
- nazwa ścieżki pliku wykonywalnego, z ukośnikami ("/") zastąpionymi przez wykrzykniki ("!")
- %c
- miękki limit zasobu rozmiaru pliku zrzutu pamięci procesu zrzucającego pamięć (od Linuksa 2.6.24)
Jeśli szablon kończy się pojedynczym znakiem %, to znak ten zostanie usunięty z nazwy pliku zrzutu. Podobnie zostaną usunięte wszelkie kombinacje % ze znakami innymi niż te, wymienione powyżej. Wszystkie inne znaki szablonu staną się częścią nazwy pliku zrzutu. Szablon może zawierać znaki "/", które są interpretowane jako separatory nazw katalogów. Maksymalna długość wygenerowanej nazwy pliku wynosi 128 bajtów (64 bajty w wersjach jądra wcześniejszych niż 2.6.19). Domyślną wartością jest "core". W celu zachowania wstecznej zgodności, jeśli /proc/sys/kernel/core_pattern nie zawiera "%p", a /proc/sys/kernel/core_uses_pid (patrz niżej) ma niezerową wartość, to .PID będzie dołączony do nazwy pliku zrzutu.
Od wersji 2.4 Linux dostarcza również bardziej prymitywnej metody kontrolowania nazwy pliku zrzutu pamięci. Gdy plik /proc/sys/kernel/core_uses_pid zawiera wartość 0, plik zrzutu pamięci ma po prostu nazwę core. Gdy plik ten zawiera wartość niezerową, plik zrzutu pamięci będzie zawierał w swojej nazwie ID procesu, w postaci core.PID.
Przekazywanie zrzutów pamięci potokiem do programu¶
Od wersji 2.6.19 jądra Linux wspiera alternatywną składnię pliku /proc/sys/kernel/core_pattern. Jeśli pierwszym znakiem pliki jest symbol potoku (|), to wszystko, co po nim występuje, jest interpretowane jako program do uruchomienia. Zamiast zostać zapisanym na dysku, zrzut pamięci jest przekazywany na standardowe wejście programu. Proszę zauważyć, że:
- Program musi być podany używając ścieżki bezwzględnej (lub ścieżki względnej w stosunku do korzenia systemu plików, czyli katalogu /) i musi występować bezpośrednio po znaku "|".
- Proces tworzony do wykonania programu jest wykonywany jako użytkownik i grupa root.
- Można przekazać do programu argumenty linii poleceń (od jądra 2.6.24), rozdzielając je spacjami (aż do wyczerpania limitu całkowitej długości linii wynoszącego 128 bajtów).
- Argumenty linii poleceń mogą zawierać dowolne z wymienionych powyżej specyfikatorów %. Na przykład, aby przekazać identyfikator procesu zrzucającego pamięć, należy podać %p jako argument.
Kontrolowanie mapowań zapisywanych do pliku zrzutu pamięci¶
Od wersji 2.6.23 jądra można użyć specyficznego dla Linuksa pliku /proc/PID/coredump_filter do kontrolowania, które segmenty pamięci zostaną zapisane do pliku zrzutu pamięci, w przypadku gdy pamięć jest zrzucana przez proces o podanym identyfikatorze.
Wartość w tym pliku jest maską bitową typów mapowań pamięci (patrz mmap(2)). Jeśli bit jest ustawiony w masce, to odpowiadające mu mapowanie jest zapisywane w pliku, w przeciwnym wypadku - nie jest. Bity w masce mają następujące znaczenia:
- bit 0
- Zrzucanie anonimowych mapowań prywatnych.
- bit 1
- Zrzucanie anonimowych mapowań współdzielonych.
- bit 2
- Zrzucanie prywatnych mapowań plików.
- bit 3
- Zrzucanie współdzielonych mapowań plików.
- bit 4 (od Linuksa 2.6.24)
- Zrzucanie nagłówków ELF.
- bit 5 (od Linuksa 2.6.28)
- Zrzucanie prywatnych dużych stron.
- bit 6 (od Linuksa 2.6.28)
- Zrzucanie współdzielonych dużych stron.
Domyślnie ustawione są następujące bity: 0, 1, 4 (jeśli jest włączona opcja CONFIG_CORE_DUMP_DEFAULT_ELF_HEADERS konfiguracji jądra) oraz 5. Wartość pliku jest wyświetlana jako liczba szesnastkowa (dlatego domyślna wartość jest wyświetlana jako 33).
Strony wejścia/wyjścia mapowane w pamięci, takie jak frame buffer, nigdy nie są zrzucane, a wirtualne strony DSO są zawsze zrzucane, niezależnie od wartości coredump_filter.
Proces-dziecko utworzony przez fork(2) dziedziczy wartość coredump_filter od swojego rodzica; wartość ta jest także zachowywana podczas execve(2).
Może być użyteczne ustawienie coredump_filter w powłoce przed uruchomieniem programu, na przykład:
$ echo 0x7 > /proc/self/coredump_filter $ ./some_program
Plik istnieje, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją konfiguracji CONFIG_ELF_CORE.
UWAGI¶
Aby uzyskać zrzut pamięci działającego procesu, można użyć polecenia gcore programu gdb(1).
Jeżeli pamięć zrzuca proces wielowątkowy (albo - bardziej precyzyjnie - proces, który dzieli swą pamięć z innym procesem utworzonym z flagą CLONE_VM funkcji clone(2)), to identyfikator procesu zawsze będzie dołączony do nazwy pliku zrzutu, chyba że ów identyfikator procesu już występuje w nazwie pliku, ponieważ w pliku /proc/sys/kernel/core_pattern użyto specyfikatora "%p" (Jest to szczególnie użyteczne podczas stosowania implementacji LinuxThreads, w której każdy wątek procesu ma inny PID).
PRZYKŁAD¶
Poniższy program pokazuje użycie składni potoku w pliku /proc/sys/kernel/core_pattern. Poniższa sesja powłoki demonstruje użycie tego programu (skompilowanego do pliku o nazwie core_pattern_pipe_test):
$ cc -o core_pattern_pipe_test core_pattern_pipe_test.c $ su Password: # echo "|$PWD/core_pattern_pipe_test %p UID=%u GID=%g sig=%s" > \ /proc/sys/kernel/core_pattern # exit $ sleep 100 ^\ # wpisz control+odwrotny ukośnik Quit (core dumped) $ cat core.info argc=5 argc[0]=</home/mtk/core_pattern_pipe_test> argc[1]=<20575> argc[2]=<UID=1000> argc[3]=<GID=100> argc[4]=<sig=3> Całkowita liczba bajtów pliku core: 282624
Żródło programu¶
/* core_pattern_pipe_test.c */ #define _GNU_SOURCE #include <sys/stat.h> #include <fcntl.h> #include <limits.h> #include <stdio.h> #include <stdlib.h> #include <unistd.h> #define BUF_SIZE 1024 int main(int argc, char *argv[]) {
int tot, j;
ssize_t nread;
char buf[BUF_SIZE];
FILE *fp;
char cwd[PATH_MAX];
/* Zmienia bieżący katalog roboczy na katalog procesu,
który generuje zrzut pamięci */
snprintf(cwd, PATH_MAX, "/proc/%s/cwd", argv[1]);
chdir(cwd);
/* Zapisuje wyjście do pliku "core.info" w tym katalogu */
fp = fopen("core.info", "w+");
if (fp == NULL)
exit(EXIT_FAILURE);
/* Wyświetla argumenty linii poleceń przekazane do programu
filtrującego "core_pattern" */
fprintf(fp, "argc=%d\n", argc);
for (j = 0; j < argc; j++)
fprintf(fp, "argc[%d]=<%s>\n", j, argv[j]);
/* Zlicza bajty na standardowym wejściu (daje rozmiar
zrzutu pamięci) */
tot = 0;
while ((nread = read(STDIN_FILENO, buf, BUF_SIZE)) > 0)
tot += nread;
fprintf(fp, "Całkowita liczba bajtów pliku core: %d\n", tot);
exit(EXIT_SUCCESS); }
ZOBACZ TAKŻE¶
bash(1), gdb(1), getrlimit(2), mmap(2), prctl(2), sigaction(2), elf(5), proc(5), pthreads(7), signal(7)
O STRONIE¶
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.40 projektu Linux man-pages. Opis projektu oraz informacje dotyczące zgłaszania błędów można znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE¶
Autorem polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man jest Robert Luberda <robert@debian.org>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.40 oryginału.
2012-01-17 | Linux |