NAZWA¶

hd - urządzenia twardych dysków MFM/IDE

OPIS¶

Urządzenia hd* to urządzenia blokowe umożliwiające dostęp do twardych dysków MFM/IDE w trybie surowym. Dysk master na pierwszym kontrolerze IDE (numer główny urządzenia jest równy 3) to hda; dysk slave to hdb. Dysk master drugiego kontrolera (numer główny urządzenia to 22) to hdc, a slave - hdd.

Ogólne nazwy urządzeń blokowych IDE mają postać hdX, lub hdXP, gdzie X jest literą oznaczającą fizyczny dysk, natomiast P jest liczbą określającą partycję na tym fizycznym dysku. Pierwsza postać, hdX, używana jest do udostępniania całego dysku. Numery partycji są przypisywane w kolejności odnajdywania i tylko niepuste i nierozszerzone partycje otrzymują numer. Jednakże, numery partycji 1-4 są przydzielane czterem partycjom opisanym w MBR (partycje "podstawowe"), nawet gdy są one nieużywane lub rozszerzone. Tym samym pierwszą partycją logiczną będzie hdX5. Obsługiwane jest zarówno partycjonowanie w trybie DOS, jak i BSD (etykieta dysku). Na dysku IDE można mieć co najwyżej 63 partycje.

Na przykład /dev/hda odnosi się do całości pierwszego dysku IDE w systemie; /dev/hdb3 odnosi się do trzeciej partycji "podstawowej" DOS na drugim dysku.

Najczęściej tworzy się je poleceniami:

PLIKI¶

/dev/hd*

ZOBACZ TAKŻE¶

chown(1), mknod(1), sd(4), mount(8)

O STRONIE¶

Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.40 projektu Linux man-pages. Opis projektu oraz informacje dotyczące zgłaszania błędów można znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE¶

Autorem polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man jest Paweł Olszewski (PTM) <alder@civic.amg.net.pl>.

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.40 oryginału.