OPCJE GLOBALNE¶

chroot = katalog (tylko Unix)

katalog roboczego korzenia systemu plików

Opcja określa katalog, w którym uwięziony zostanie proces programu stunnel tuż po jego inicjalizacji, a przed rozpoczęciem odbierania połączeń. Ścieżki podane w opcjach CApath, CRLpath, pid oraz exec muszą być umieszczone wewnątrz katalogu podanego w opcji chroot i określone względem tego katalogu.

Niektóre funkcje systemu operacyjnego mogą wymagać dodatkowych plików umieszczonych w katalogu podanego w parametrze chroot:

compression = deflate | zlib | rle

wybór algorytmu kompresji przesyłanych danych

domyślnie: bez kompresji

Algorytm deflate jest standardową metodą kompresji zgodnie z RFC 1951.

Kompresja zlib zaimplementowana w OpenSSL 0.9.8 i nowszych nie jest kompatybilna implementacją OpenSSL 0.9.7.

Kompresja rle nie jest zaimplementowana w aktualnych wersjach OpenSSL.

debug = poziom[.podsystem]

szczegółowość logowania

Poziom logowania można określić przy pomocy jednej z nazw lub liczb: emerg (0), alert (1), crit (2), err (3), warning (4), notice (5), info (6) lub debug (7). Zapisywane są komunikaty o poziomie niższym (numerycznie) lub równym podanemu. Do uzyskania najwyższego poziomu szczegółowości można użyć opcji debug = debug lub debug = 7. Domyślnym poziomem jest notice (5).

O ile nie wyspecyfikowano podsystemu użyty będzie domyślny: daemon. Podsystemy nie są wspierane przez platformę Win32.

Wielkość liter jest ignorowana zarówno dla poziomu jak podsystemu.

EGD = ścieżka_do_EGD (tylko Unix)

ścieżka do gniazda programu Entropy Gathering Daemon

Opcja pozwala określić ścieżkę do gniazda programu Entropy Gathering Daemon używanego do zainicjalizowania generatora ciągów pseudolosowych biblioteki OpenSSL. Opcja jest dostępna z biblioteką OpenSSL 0.9.5a lub nowszą.

engine = auto | <identyfikator urządzenia>

wybór sprzętowego urządzenia kryptograficznego

domyślnie: bez wykorzystania urządzeń kryptograficznych

Przykładowa konfiguracja umożliwiająca odczytanie klucza prywatnego z urządzenia zgodnego z OpenSC:

    engine=dynamic
    engineCtrl=SO_PATH:/usr/lib/opensc/engine_pkcs11.so
    engineCtrl=ID:pkcs11
    engineCtrl=LIST_ADD:1
    engineCtrl=LOAD
    engineCtrl=MODULE_PATH:/usr/lib/pkcs11/opensc-pkcs11.so
    engineCtrl=INIT
    [service]
    engineNum=1
    key=id_45
    

engineCtrl = <command>[:<parameter>]

konfiguracja urządzenia kryptograficznego

Specjalne komendy "LOAD" i "INIT" pozwalają na załadowanie i inicjalizację modułu kryptograficznego urządzenia.

fips = yes | no

Włącz lub wyłącz tryb FIPS 140-2.

Opcja pozwala wyłączyć wejście w tryb FIPS, jeśli stunnel został skompilowany ze wsparciem dla FIPS 140-2.

domyślnie: yes (pracuj w trybie FIPS 140-2)

foreground = yes | no (tylko Unix)

tryb pierwszoplanowy

Użycie tej opcji powoduje, że stunnel nie przechodzi w tło logując swoje komunikaty na konsolę zamiast przez syslog (o ile nie użyto opcji output).

output = plik

plik, do którego dopisane zostaną logi

Użycie tej opcji powoduje dopisanie logów do podanego pliku.

Do kierowaniakomunikatów na standardowe wyjście (na przykład po to, żeby zalogować je programem splogger z pakietu daemontools) można podać jako parametr urządzenie /dev/stdout.

pid = plik (tylko Unix)

położenie pliku z numerem procesu

Jeżeli argument jest pusty plik nie zostanie stworzony.

Jeżeli zdefiniowano katalog chroot, to ścieżka do pid jest określona względem tego katalogu.

RNDbytes = liczba_bajtów

liczba bajtów do zainicjowania generatora pseudolosowego

W wersjach biblioteki OpenSSL starszych niż 0.9.5a opcja ta określa również liczbę bajtów wystarczających do zainicjowania PRNG. Nowsze wersje biblioteki mają wbudowaną funkcję określającą, czy dostarczona ilość losowości jest wystarczająca do zainicjowania generatora.

RNDfile = plik

ścieżka do pliku zawierającego losowe dane

Biblioteka OpenSSL użyje danych z tego pliku do zainicjowania generatora pseudolosowego.

RNDoverwrite = yes | no

nadpisz plik nowymi wartościami pseudolosowymi

domyślnie: yes (nadpisz)

service = nazwa_serwisu (tylko Unix)

użyj parametru jako nazwy serwisu dla biblioteki TCP Wrapper w trybie inetd

domyślnie: stunnel

setgid = identyfikator_grupy (tylko Unix)

grupa z której prawami pracował będzie stunnel

setuid = identyfikator_użytkownika (tylko Unix)

użytkownik, z którego prawami pracował będzie stunnel

socket = a|l|r:option=value[:value]

ustaw opcję na akceptującym/lokalnym/zdalnym gnieździe

Dla opcji linger wartości mają postać l_onof:l_linger. Dla opcji time wartości mają postać tv_sec:tv_usec.

Przykłady:

    socket = l:SO_LINGER=1:60
        ustaw jednominutowe przeterminowanie
        przy zamykaniu lokalnego gniazda
    socket = r:SO_OOBINLINE=yes
        umieść dane pozapasmowe (out-of-band)
        bezpośrednio w strumieniu danych
        wejściowych dla zdalnych gniazd
    socket = a:SO_REUSEADDR=no
        zablokuj ponowne używanie portu
        (domyślnie włączone)
    socket = a:SO_BINDTODEVICE=lo
        przyjmuj połączenia wyłącznie na
        interfejsie zwrotnym (ang. loopback)
    

syslog = yes | no (tylko Unix)

włącz logowanie poprzez mechanizm syslog

domyślnie: yes (włącz)

taskbar = yes | no (tylko WIN32)

włącz ikonkę w prawym dolnym rogu ekranu

domyślnie: yes (włącz)

OPCJE USŁUG¶

Każda sekcja konfiguracji usługi zaczyna się jej nazwą ujętą w nawias kwadratowy. Nazwa usługi używana jest do kontroli dostępu przez bibliotekę libwrap (TCP wrappers) oraz pozwala rozróżnić poszczególne usługi w logach.

Jeżeli stunnel ma zostać użyty w trybie inetd, gdzie za odebranie połączenia odpowiada osobny program (zwykle inetd, xinetd lub tcpserver), należy przeczytać sekcję TRYB INETD poniżej.

accept = [adres:]port

nasłuchuje na połączenia na podanym adresie i porcie

Jeżeli nie został podany adres, stunnel domyślnie nasłuchuje na wszystkich adresach IPv4 lokalnych interfejsów.

Aby nasłuchiwać na wszystkich adresach IPv6 należy użyć:

    accept = :::port
    

CApath = katalog_CA

katalog Centrum Certyfikacji

Opcja określa katalog, w którym stunnel będzie szukał certyfikatów, jeżeli użyta została opcja verify. Pliki z certyfikatami muszą posiadać specjalne nazwy XXXXXXXX.0, gdzie XXXXXXXX jest skrótem kryptograficznym reprezentacji DER nazwy podmiotu certyfikatu.

Funkcja skrótu została zmieniona w OpenSSL 1.0.0. Należy wykonać c_rehash przy zmianie OpenSSL 0.x.x na 1.x.x.

Jeżeli zdefiniowano katalog chroot, to ścieżka do CApath jest określona względem tego katalogu.

CAfile = plik_CA

plik Centrum Certyfikacji

Opcja pozwala określić położenie pliku zawierającego certyfikaty używane przez opcję verify.

cert = plik_pem

plik z łańcuchem certyfikatów

Opcja określa położenie pliku zawierającego certyfikaty używane przez program stunnel do uwierzytelnienia się przed drugą stroną połączenia. Certyfikat jest konieczny, aby używać programu w trybie serwera. W trybie klienta certyfikat jest opcjonalny.

ciphers = lista_szyfrów

lista dozwolonych szyfrów SSL

Parametrem tej opcji jest lista szyfrów, które będą użyte przy otwieraniu nowych połączeń SSL, np.: DES-CBC3-SHA:IDEA-CBC-MD5

client = yes | no

tryb kliencki (zdalna usługa używa SSL)

domyślnie: no (tryb serwerowy)

connect = [adres:]port

połącz się ze zdalnym serwerem na podany port

Jeżeli nie został podany adres, stunnel domyślnie łączy się z lokalnym serwerem.

Komenda może byc użyta wielokrotnie w pojedynczej sekcji celem zapewnienia wysokiej niezawodności lub rozłożenia ruchu pomiędzy wiele serwerów.

CRLpath = katalog_CRL

katalog List Odwołanych Certyfikatów (CRL)

Opcja określa katalog, w którym stunnel będzie szukał list CRL, jeżeli użyta została opcja verify. Pliki z listami CRL muszą posiadać specjalne nazwy XXXXXXXX.r0, gdzie XXXXXXXX jest skrótem listy CRL.

Funkcja skrótu została zmieniona OpenSSL 1.0.0. Należy wykonać c_rehash przy zmianie OpenSSL 0.x.x na 1.x.x.

Jeżeli zdefiniowano katalog chroot, to ścieżka do CRLpath jest określona względem tego katalogu.

CRLfile = plik_CRL

plik List Odwołanych Certyfikatów (CRL)

Opcja pozwala określić położenie pliku zawierającego listy CRL używane przez opcję verify.

curve = nid

krzywa dla ECDH

Listę dostępnych krzywych można uzyskać poleceniem:

    openssl ecparam -list_curves
    

domyślnie: prime256v1

delay = yes | no

opóźnij rozwinięcie adresu DNS podanego w opcji connect

Opcja jest przydatna przy dynamicznym DNS, albo gdy usługa DNS nie jest dostępna przy starcie programu stunnel (klient VPN, połączenie wdzwaniane).

engineNum = <numer urządzenia>

wybierz urządzenie do odczyta klucza prywatnego

Urządzenia są numerowane od 1 w górę.

exec = ścieżka_do_programu

wykonaj lokalny program przystosowany do pracy z superdemonem inetd

Jeżeli zdefiniowano katalog chroot, to ścieżka do exec jest określona względem tego katalogu.

execargs = $0 $1 $2 ...

argumenty do opcji exec włącznie z nazwą programu ($0)

Cytowanie nie jest wspierane w obecnej wersji programu. Argumenty są rozdzielone dowolną liczbą białych znaków.

failover = rr | prio

Strategia wybierania serwerów wyspecyfikowanych parametrami "connect".

    rr (round robin) - sprawiedliwe rozłożenie obciążenia
    prio (priority) - użyj kolejności opcji w pliku konfiguracyjnym
    

domyślnie: rr

ident = nazwa_użytkownika

weryfikuj nazwę zdalnego użytkownika korzystając z protokołu IDENT (RFC 1413)

key = plik_klucza

klucz prywatny do certyfikatu podanego w opcji cert

Klucz prywatny jest potrzebny do uwierzytelnienia właściciela certyfikatu. Ponieważ powinien on być zachowany w tajemnicy, prawa do jego odczytu powinien mieć wyłącznie właściciel pliku. W systemie Unix można to osiągnąć komendą:

    chmod 600 keyfile
    

domyślnie: wartość opcji cert

libwrap = yes | no

włącz lub wyłącz korzystanie z /etc/hosts.allow i /etc/hosts.deny.

domyślnie: yes

local = serwer

IP źródła do nawiązywania zdalnych połączeń

Domyślnie używane jest IP najbardziej zewnętrznego interfejsu w stronę serwera, do którego nawiązywane jest połączenie.

sni = nazwa_usługi:wzorzec_nazwy_serwera (tryb serwera)

Użyj usługi jako podrzędnej (virtualnego serwera) dla rozszerzenia TLS Server Name Indication (RFC 3546).

nazwa_usługi wskazuje usługę nadrzędną, która odbiera połączenia od klientów przy pomocy opcji accept. wzorzec_nazwy_serwera wskazuje nazwę serwera wirtualnego. Wzorzec może zaczynać się znakiem '*', np. '*.example.com". Z pojedyńczą usługą nadrzędną powiązane jest zwykle wiele usług podrzędnych. Opcja sni może być rownież użyta wielokrotnie w ramach jednej usługi podrzędnej.

Zarówno usługa nadrzędna jak i podrzędna nie może być skonfigurowana w trybie klienckim.

Opcja connect usługi podrzędnej jest ignorowana w połączeniu z opcją protocol, gdyż połączenie do zdalnego serwera jest w tym wypadku nawiązywane przed negocjacją TLS.

Uwierzytelnienie przy pomocy biblioteki libwrap jest realizowane dwukrotnie: najpierw dla usługi nadrzędnej po odebraniu połączenia TCP, a następnie dla usługi podrzędnej podczas negocjacji TLS.

Opcja sni jest dostępna począwszy od OpenSSL 1.0.0.

sni = nazwa_serwera (tryb klienta)

Użyj parametru jako wartości rozszerzenia TLS Server Name Indication (RFC 3546).

Opcja sni jest dostępna począwszy od OpenSSL 1.0.0.

OCSP = URL

serwer OCSP do weryfikacji certyfikatów

OCSPflag = flaga

flaga serwera OCSP

aktualnie wspierane flagi: NOCERTS, NOINTERN NOSIGS, NOCHAIN, NOVERIFY, NOEXPLICIT, NOCASIGN, NODELEGATED, NOCHECKS, TRUSTOTHER, RESPID_KEY, NOTIME

Aby wyspecyfikować kilka flag należy użyć OCSPflag wielokrotnie.

options = opcje_SSL

opcje biblioteki OpenSSL

Parametrem jest nazwa opcji zgodnie z opisem w SSL_CTX_set_options(3ssl), ale bez przedrostka SSL_OP_. Aby wyspecyfikować kilka opcji należy użyć options wielokrotnie.

Na przykład dla zachowania kompatybilności z błędami implementacji SSL w programie Eudora można użyć opcji:

    options = DONT_INSERT_EMPTY_FRAGMENTS
    

protocol = protokół

negocjuj SSL podanym protokołem aplikacyjnym

Opcja ta włącza wstępną negocjację szyfrowania SSL dla wybranego protokołu aplikacyjnego. Opcji protocol nie należy używać z szyfrowaniem SSL na osobnym porcie.

Aktualnie wspierane protokoły:

protocolAuthentication = uwierzytelnienie

rodzaj uwierzytelnienia do negocjacji protokołu

aktualnie wspierane: basic, NTLM

Obecnie typ uwierzytelnienia ma zastosowanie wyłącznie w protokole 'connect'.

domyślnie: basic

protocolHost = adres:port

adres docelowy do negocjacji protokołu

protocolHost określa docelowy serwer SSL, do którego połączyć ma się proxy. Nie jest to adres serwera proxy, do którego połączenie zestawia stunnel. Adres serwera proxy powinien być określony przy pomocy opcji 'connect'.

W obecnej wersji adres docelowy protokołu ma zastosowanie wyłącznie w protokole 'connect'.

protocolPassword = hasło

hasło do negocjacji protokołu

protocolUsername = użytkownik

nazwa użytkownika do negocjacji protokołu

pty = yes | no (tylko Unix)

alokuj pseudoterminal dla programu uruchamianego w opcji 'exec'

renegotiation = yes | no

pozwalaj na renegocjację SSL

Wśród zastosowań renegocjacji SSL są niektóre scenariusze uwierzytelnienia, oraz renegocjacja kluczy dla długotrwałych połączeń.

Z drugiej strony własność na może ułatwić trywialny atak DoS poprzez wygenerowanie obciążenia procesora:

http://vincent.bernat.im/en/blog/2011-ssl-dos-mitigation.html

Warto zauważyć, że zablokowanie renegocjacji SSL nie zebezpiecza w pełni przed opisanym problemem.

domyślnie: yes (o ile wspierane przez OpenSSL)

reset = yes | no

sygnalizuj wystąpienie błędu przy pomocy flagi TCP RST

Ta opcja nie jest wspierana na niektórych platformach.

domyślnie: yes

retry = yes | no

połącz ponownie sekcję connect+exec po rozłączeniu

domyślnie: no

sessionCacheSize = rozmiar

rozmiar pamięci podręcznej sesji SSL

Parametr określa maksymalną liczbę pozycji wewnętrznej pamięci podręcznej sesji.

Wartość 0 oznacza brak ograniczenia rozmiaru. Nie jest to zalecane dla systemów produkcyjnych z uwagi na ryzyko ataku DoS przez wyczerpanie pamięci RAM.

sessionCacheTimeout = czas

przeterminowanie pamięci podręcznej sesji SSL

Parametr określa czas w sekundach, po którym sesja SSL zostanie usunięta z pamięci podręcznej.

sessiond = adres:port

adres sessiond - servera cache sesji SSL

sslVersion = wersja

wersja protokołu SSL

Dozwolone opcje: all, SSLv2, SSLv3, TLSv1, TLSv1.1, TLSv1.2

stack = liczba_bajtów (z wyjątkiem modelu FORK)

rozmiar stosu procesora wątku

TIMEOUTbusy = liczba_sekund

czas oczekiwania na spodziewane dane

TIMEOUTclose = liczba_sekund

czas oczekiwania na close_notify (ustaw na 0, jeżeli klientem jest MSIE)

TIMEOUTconnect = liczba_sekund

czas oczekiwania na nawiązanie połączenia

TIMEOUTidle = liczba_sekund

maksymalny czas utrzymywania bezczynnego połączenia

transparent = none | source | destination | both (tylko Unix)

tryb przezroczystego proxy na wspieranych platformach

Wspierane opcje:

verify = poziom

weryfikuj certyfikat drugiej strony połączenia

OGRANICZENIA¶

stunnel nie może być używany do szyfrowania protokołu FTP, ponieważ do przesyłania poszczególnych plików używa on dodatkowych połączeń otwieranych na portach o dynamicznie przydzielanych numerach. Istnieją jednak specjalne wersje klientów i serwerów FTP pozwalające na szyfrowanie przesyłanych danych przy pomocy protokołu SSL.

TRYB INETD (tylko Unix)¶

W większości zastosowań stunnel samodzielnie nasłuchuje na porcie podanym w pliku konfiguracyjnym i tworzy połączenie z innym portem podanym w opcji connect lub nowym programem podanym w opcji exec. Niektórzy wolą jednak wykorzystywać oddzielny program, który odbiera połączenia, po czym uruchamia program stunnel. Przykładami takich programów są inetd, xinetd i tcpserver.

Przykładowa linia pliku /etc/inetd.conf może wyglądać tak:

    imaps stream tcp nowait root /usr/bin/stunnel
        stunnel /etc/stunnel/imaps.conf

Ponieważ w takich przypadkach połączenie na zdefiniowanym porcie (tutaj imaps) nawiązuje osobny program (tutaj inetd), stunnel nie może używać opcji accept. W pliku konfiguracyjnym nie może być również zdefiniowana żadna usługa ([nazwa_usługi]), ponieważ konfiguracja taka pozwala na nawiązanie tylko jednego połączenia. Wszystkie OPCJE USŁUG powinny być umieszczone razem z opcjami globalnymi. Przykład takiej konfiguracji znajduje się w sekcji PRZYKŁADY.

CERTYFIKATY¶

Protokół SSL wymaga, aby każdy serwer przedstawiał się nawiązującemu połączenie klientowi prawidłowym certyfikatem X.509. Potwierdzenie tożsamości serwera polega na wykazaniu, że posiada on odpowiadający certyfikatowi klucz prywatny. Najprostszą metodą uzyskania certyfikatu jest wygenerowanie go przy pomocy wolnego pakietu OpenSSL. Więcej informacji na temat generowania certyfikatów można znaleźć na umieszczonych poniżej stronach.

Istotną kwestią jest kolejność zawartości pliku .pem. W pierwszej kolejności powinien on zawierać klucz prywatny, a dopiero za nim podpisany certyfikat (nie żądanie certyfikatu). Po certyfikacie i kluczu prywatnym powinny znajdować się puste linie. Jeżeli przed certyfikatem znajdują się dodatkowe informacje tekstowe, to powinny one zostać usunięte. Otrzymany plik powinien mieć następującą postać:

    -----BEGIN RSA PRIVATE KEY-----
    [zakodowany klucz]
    -----END RSA PRIVATE KEY-----
    [pusta linia]
    -----BEGIN CERTIFICATE-----
    [zakodowany certyfikat]
    -----END CERTIFICATE-----
    [pusta linia]

LOSOWOŚĆ¶

stunnel potrzebuje zainicjować PRNG (generator liczb pseudolosowych), gdyż protokół SSL wymaga do bezpieczeństwa kryptograficznego źródła dobrej losowości. Następujące źródła są kolejno odczytywane aż do uzyskania wystarczającej ilości entropii:

• Zawartość pliku podanego w opcji RNDfile.
• Zawartość pliku o nazwie określonej przez zmienną środowiskową RANDFILE, o ile jest ona ustawiona.
• Plik .rnd umieszczony w katalogu domowym użytkownika, jeżeli zmienna RANDFILE nie jest ustawiona.
• Plik podany w opcji '--with-random' w czasie konfiguracji programu.
• Zawartość ekranu w systemie Windows.
• Gniazdo egd, jeżeli użyta została opcja EGD.
• Gniazdo egd podane w opcji '--with-egd-socket' w czasie konfiguracji programu.
• Urządzenie /dev/urandom.

Współczesne (0.9.5a lub nowsze) wersje biblioteki OpenSSL automatycznie zaprzestają ładowania kolejnych danych w momencie uzyskania wystarczającej ilości entropii. Wcześniejsze wersje biblioteki wykorzystają wszystkie powyższe źródła, gdyż nie istnieje tam funkcja pozwalająca określić, czy uzyskano już wystarczająco dużo danych.

Warto zwrócić uwagę, że na maszynach z systemem Windows, na których konsoli nie pracuje użytkownik, zawartość ekranu nie jest wystarczająco zmienna, aby zainicjować PRNG. W takim przypadku do zainicjowania generatora należy użyć opcji RNDfile.

Plik RNDfile powinien zawierać dane losowe -- również w tym sensie, że powinny być one inne przy każdym uruchomieniu programu stunnel. O ile nie użyta została opcja RNDoverwrite jest to robione automatycznie. Do ręcznego uzyskania takiego pliku użyteczna może być komenda openssl rand dostarczana ze współczesnymi wersjami pakietu OpenSSL.

Jeszcze jedna istotna informacja -- jeżeli dostępne jest urządzenie /dev/urandom biblioteka OpenSSL ma zwyczaj zasilania nim PRNG w trakcie sprawdzania stanu generatora. W systemach z /dev/urandom urządzenie to będzie najprawdopodobniej użyte, pomimo że znajduje się na samym końcu powyższej listy. Jest to właściwość biblioteki OpenSSL, a nie programu stunnel.

PARAMETRY DH¶

Począwszy od wersji 4.40 stunnel zawiera w kodzie programu 2048-bitowe parametry DH.

Alternatywnie parametry DH można umieścić w pliku razem z certyfikatem:

    openssl dhparam 2048 >> stunnel.pem

Wygenerowanie parametrów DH może zająć nawet wiele minut.