Scroll to navigation

DF(1) Narzędzia plikowe GNU 4.0l DF(1)

NAZWA

df - raport wolnego i zajętego miejsca na dysku

SKŁADNIA

df [opcja]... [plik]...

OPIS

Dokumentacja niniejsza nie jest już utrzymywana i może być niedokładna lub niekompletna. Autorytatywnym źródłem jest obecnie dokumentacja Texinfo. Dostęp do niej uzyskasz wpisując w wierszu poleceń:

pinfo df
lub
info df.

Ta strona podręcznika opisuje polecenie df w wersji GNU.

df wyświetla rozmiar przestrzeni dyskowej wykorzystanej i dostępnej na systemach plików, zawierającym każdy z podanych argumentów nazw pliku. Jeśli nie podano żadnej nazwy pliku, pokazywana jest ilość miejsca wykorzystanego i dostępnego na wszystkich zamontowanych systemach plików. Przestrzeń jest mierzona w blokach po 1K, ale może to zostać unieważnione, m.in. przez zdefiniowanie zmiennej środowiskowej POSIXLY_CORRECT (w tym przypadku używane są bloki po 512B). Więcej na ten temat znajdziesz w sekcji `Rozmiar bloku' podręcznika fileutils(1).

Jeśli argument jest absolutną nazwą pliku węzła urządzenia dyskowego, zawierającego podmontowany system plików, to df pokazuje ilość miejsca dostępną na tym systemie plików, a nie na systemie plików, zawierającym węzeł urządzenia (tj. systemie root). Ta wersja df nie potrafi pokazywać miejsca dostępnego na niezamontowanych systemach plików, ponieważ na większości rodzajów systemów zrobienie tego wymaga wielce nieprzenośnej i dogłębnej wiedzy o strukturach danego systemu plików.

OPCJE

Ujmuje w zestawieniu systemy plików, mające zero bloków (które domyślnie są pomijane). Takie systemy plików są typowo pseudo systemami przeznaczonymi do specjalnych zadań, takich jak wpisy automountera. Również systemy plików typu ignore lub auto, obsługiwane przez niektóre systemy operacyjne, są włączane do raportu wyłącznie dzięki tej opcji.
Używa bloków o wielkości rozmiar bajtów.
Pokazuje objętości w postaci czytelniejszej dla człowieka, dodając literowe przyrostki określające potęgi 1024, np. `M' dla megabajtów. `M' oznacza 1.048.576 bajtów. Jeżeli wolisz potęgi 1000 - użyj opcji -H (--si).
Podobnie jak --human-readable, ale posługuje się potęgami 1000 a nie 1024. (SI - Międzynarodowy System Miar definiuje przyrostki potęg 1000). Przy zastosowaniu tej opcji przyrostek `M' oznacza 1.000.000 bajtów. Posłuż się opcją -h (--human-readable), jeśli wolisz potęgi 1024.
Wypisuje użycie i-węzłów zamiast użycia bloków. I-węzeł (inode, skrót od "index node" /węzeł indeksowy/) jest specjalnym rodzajem bloku dyskowego, który zawiera dane dotyczące pliku jak np. jego właściciele, prawa, czasy pliku i położenie na dysku.
Pokazuje rozmiary w blokach 1024-bajtowych (kilobajtach). Jak --block-size=1024. Przesłania to domyślną wielkość bloku. Zobacz `Rozmiar bloku' w fileutils(1).
Ogranicza raport do lokalnych systemów plików. Domyślnie wykazywane są także zdalne systemy plików.
Podobnie jak --block-size=1048576.
Nie wywołuje sync przed uzyskaniem informacji o zajętości. Powoduje to, że df działa znacząco szybciej na systemach z wieloma dyskami, ale na niektórych systemach (szczególnie SunOS) wyniki mogą być nieco nieaktualne. Jest to zachowanie domyślnie.
Używa formatu wyjściowego POSIX-a. Jest on taki jak domyślny format, poza tym, że:

1. Dla każdego systemu plików dane go dotyczące są zawsze wypisywane w dokładnie jednym wierszu; urządzenie montowane nigdy nie jest wstawiane w linii samo. Znaczy to, że jeśli nazwa montowanego urządzenie jest dłuższa niż 20 znaków (jak w przypadku niektórych zamontowanych systemów sieciowych), to kolumny będą źle wyrównane.

2. Wartości niecałkowite wypisywane są jako liczby całkowite z zaokrągleniem w górę, zamiast arytmetycznego zaokrąglania do najbliższej całkowitej.

3. Etykiety w wierszu nagłówkowym zmienione są tak, by wypełnić wymagania POSIX.

Przed uzyskaniem informacji o zajętości wywołuje funkcję systemową sync. Na niektórych systemach (szczególnie SunOS) zyskuje się bardziej aktualne wyniki, ale ogólnie opcja ta spowalnia działanie df, szczególnie przy wielu lub bardzo obciążonych systemach plików.
Dla każdego systemu plików wypisuje jego typ. Użyte tu typy plików są tymi samymi, które można włączać lub pomijać opcjami -t i -x. Konkretne wypisywane wartości typu zależą od tego, co obsługuje dany system. Poniżej podano kilka powszechnych nazw (ta lista z pewnością nie jest wyczerpująca):
System plików NFS, tj. zamontowany poprzez sieć z innej maszyny. Wydaje się, że jest to jedyna nazwa systemu plików używana jednolicie we wszystkich systemach.
4.2, ufs, efs...
System plików na lokalnie zamontowanym dysku twardym. (System może obsługiwać więcej niż jeden typ tego rodzaju: robi to Linux).
System plików na dysku CD-ROM. HP-UX używa nazwy cdfs, większość pozostałych systemów posługuje się nazwą hsfs (`hs' od `High Sierra').
System plików MS-DOS, zwykle na dyskietce.
Ogranicza raport do systemów typu typ_fs. Można wykluczyć więcej niż jeden typ systemu podając opcję -t wielokrotnie. Domyślnie nie są pomijane żadne typy systemów plików.
Nie ujmuje systemów plików typu typ_fs. Więcej typów systemów można wykluczyć podając opcję -x wielokrotnie. Domyślnie nie są pomijane żadne typy systemów plików.
Ignorowana; istnieje dla zgodności z wersjami df z Systemu V.
Wyświetla informację o stosowaniu programu i dostępnych opcjach, kończy działanie.
Wyświetla numer wersji programu i kończy działanie.

AUTOR

Napisane przez Torbjorna Granlund, Davida MacKenzie, Larry'ego McVoy oraz Paula Eggert.

ZGŁASZANIE BŁĘDÓW

Błędy proszę zgłaszać, w jęz.ang., do <bug-fileutils@gnu.org>.

COPYRIGHT

Copyright © 1999 Free Software Foundation, Inc.
This is free software; see the source for copying conditions. There is NO warranty; not even for MERCHANTABILITY or FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE.

ZOBACZ TAKŻE

du(1), sync(1), sync(2), fileutils(1).

OD TŁUMACZA

Zaktualizowano i poszerzono wg dokumentacji Texinfo dla narzędzi plikowych GNU wersji 4.01.

FSF grudzień 1999