NAZWA¶

hd - urządzenia twardych dysków MFM/IDE

OPIS¶

Hd* to urządzenia blokowe umożliwiające dostęp do twardych dysków MFM/IDE w trybie surowym. Dysk master na pierwszym kontrolerze IDE (numer główny urządzenia - 3) to hda; dysk slave to hdb. Dysk master drugiego kontrolera (numer główny urządzenia - 22) to hdc, a slave hdd.

Ogólne nazwy urządzeń blokowych IDE mają postać hdX, lub hdXP, gdzie X jest literą oznaczającą fizyczny dysk, natomiast P jest liczbą określającą partycję na tym fizycznym dysku. Pierwsza postać, hdX, używana jest do udostępniania całego dysku. Numery partycji są przypisywane w kolejności odnajdywania i tylko niepuste i nie rozszerzone partycje otrzymują numer. Jednakże, numery partycji 1-4 są przydzielane czterem partycjom opisanym w MBR (partycje 'podstawowe'), nawet gdy są one nieużywane lub rozszerzone. Tym samym, pierwszą partycją logiczną będzie hdX5. Obsługiwane jest zarówno partycjonowanie w trybie DOS, jak i BSD (etykieta dysku). Na dysku IDE można mieć co najwyżej 63 partycje.

Dla przykładu, /dev/hda odnosi się do całości pierwszego dysku IDE w systemie; /dev/hdb3 odnosi się do trzeciej partycji 'podstawowej' DOS na drugim dysku.

Najczęściej tworzy się je poleceniami:

PLIKI¶

/dev/hd*

ZOBACZ TAKŻE¶

mknod(1), chown(1), mount(8), sd(4)